9 Φεβρουαρίου 2011

Τα μοναχικά Βήματα...


Υπάρχει λένε μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας, αλλά που θα την βρούμε;

Προς το παρόν ξεφυλλίζουμε τα παλιά ημερολόγια μήπως και σώσουμε κάτι απ' τα χρόνια...

Αλήθεια τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ποιός θυμάται τι έγινε χτες, όλα θολά συγκεχυμένα...

Το πρωί περπατάω πάνω στα ερείπια δυό πολέμων για να πάω στην κουζίνα για καφέ.

Οι αλήτες κοιτάζουν τα τραίνα που φεύγουν και τα μάτια τους για μια στιγμή μένουν ορφανά και πάνω στις τζαμαρίες των σταθμών, δεν είναι η βροχή αλλά τα απραγματοποίητα ταξίδια που κλαίνε.

Οι μεθυσμένοι τρικλίζουν κάτω απ' το βάρος της απεραντοσύνης, έξω απ' τα ορφανοτροφεία, σωπαίνουν τα διωγμένα παραμύθια κι η γυναίκα στο παράθυρο τόσο θλιμμένη, που είναι έτοιμη να φύγει για τον ουρανό.

Όλα θολά συγκεχυμένα... Οι άλλοι φτιάχνουν απο μας ενα πρόσωπο για δική τους χρήση... ποιοί είμαστε; ... άγνωστο... και μόνο καμιά φορά μέσα στους εφιάλτες μας βρίσκουμε κάτι απ' τον αληθινό εαυτό μας.

Χέρια που γκρεμίστηκαν σε αδέξιες χειρονομίες, μενεξεδένια ευσπλαχνία του δειλινού που σκορπίζει λίγες βασιλικές δαντέλες στα γηροκομεία.

Το θεικό δικαίωμα των φτωχών πάνω στα υπάρχοντα των άλλων, τα μοναχικά βήματα του περαστικού που σου θυμίζουν όλη τη ζωή σου κι ο πατέρας μου πεθαμένος εδω και τόσα χρόνια έρχεται κάθε βράδι και με συμβουλεύει στον ύπνο μου... μα πατέρα του λέω, ξεχνάς ότι τώρα είμαστε συνομήλικοι;

Ω γεννιά μου χαμένη πήραμε μεγάλους δρόμους... μείναμε στη μέση... η ώρα του θανάτου μας είναι γραμμένη σ' όλα τα ρολόγια.

Φίλοι παιδικοί που είστε; με ποιούς θα συνεχίσω τώρα την περιπλάνησή μου στο άπειρο;

Οι μεγάλοι κάθονται στα καφενεία, οι γρύλοι τα βράδια προσπαθούν να συλλαβίσουν το ανείπωτο, η μητέρα άνοιγε τα γράμματα με τη φουρκέτα της...

Η ζωή μας είναι ένα μυστήριο που δεν μπορούμε να το μοιραστούμε... μιά θλίψη τ' απογεύματα σαν άρωμα απο παλιά βιβλία και κάθε φορά που προσπερνάμε ένα διαβάτη, είναι σαν να λέμε αντίο σ' όλη τη ζωή.

Θυμάσαι τις ερωτικές στιγμές μας Άννα; Το φύλο σου σαν ένα μισανοιγμένο όστρακο που τ' ακούμπισε εκεί μιά μακρυνή τρικυμία, τα στήθη σου δυό μικρά ηλιοτρόπια μες τ' αλησμόνητο πρωινό.

Οι επαναστάτες είναι ανήσυχοι για το μέλλον, οι εραστές για το παρελθόν, οι ποιητές έχουν επωμιστεί και τα δυό.

Κάποτε θα αυτοκτονήσω μ' έναν τρόπο συνταρακτικό, με χαμηλόφωνα λόγια απο παλιές συνομωτικές μέρες...

Α ζωή, μια χειραψία με το άπειρο πριν χαθείς για πάντα...

Τα παιδιά ξέρουν καλά ότι το αδύνατο είναι η πιο ωραία λύση... ενώ στο βάθος του δειλινού οι δυό οργανοπαίχτες με τ' ακορντεόν παίζανε τώρα για την τύχη και τα καπέλα τους επιπλέανε ναυαγισμένα στη μουσική...

Τ.Λειβαδίτης

10 σχόλια :

  1. συγνώμη ρε μαργαρίτα, σου αρεσε αυτή η μαλακία και την ανέρτησες;

    όμορφες λέξεις που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. δε δημιουργούν μια ολοκληρωμένη εικόνα.

    κάτι τέτοιες ασυναρτησίες γράφουν κάποιοι και θέλουν να λέγονται συγγραφείς και ποιητές!

    σόρυ, αλλά αυτή είναι η άποψή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γι αυτο μου αρέσεις εσύ..

    Ρία μου όταν αναρτώ κάτι,ποίημα η κείμενο είναι γιατί, είτε μου άρεσε πάρα πολύ αυτο που διάβασα και θέλω να το μοιραστώ,ειτε γιατί αγγιξε κάποια χορδή μου και πάλι θέλω να το μοιραστώ...και σίγουρα δεν περιμένω να αρέσει σε όλους...τότε κατι δεν θα πήγαινε καλά έτσι δεν είναι?

    Διαβάζοντάς το, η καλύτερα ακούγοντάς το (γιατί πρώτα με συνεπήρε η φωνή της Καραμπέτη και έπειτα το εψαξα σαν κείμενο) μου έφερε στο μυαλό κάτι από την εποχή μας..κάπως έτσι δεν είμαστε?..

    Απ' την άλλη ο Λειβαδίτης μου αρέσει πάρα πολύ.

    Να εχεις μια πολύ πολύ όμορφη μέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μετά από την θλίψη - το 'ταξίδι' δεν θα σου λείψει !
    Σαν βγεις από την μελαγχολία-σε περιμένει εκεί-ονειρεμένη φαντασία !
    Κι αν τίποτα δεν καταλαβαίνω-μιλώ σαν πρόσωπο-που άλλοι το έχουν φτιαγμένο !!!!

    Καθάρια-μεστή- υπέροχη η φωνή της Καραμπέτη !

    Καλό σου βράδυ Λουλουδάκι μου !
    ΦΙΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kαι πάντα σημασία έχει το ταξίδι σκορπισμένες μου σκέψεις..από φαντασία άλλο τίποτα,το ξέρεις άλλωστε!

    Ξέρεις πότε να με κάνεις να χαμογελώ..:))

    Πραγματικά υπέροχη φωνή...ειδικά στο "Μονόγραμμα" δεν χορταίνω να την ακούω.

    Καλή σου μέρα ποιητά μου!!
    Και δικά μου,πoλλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος14/2/11, 4:39 μ.μ.

    Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δρόμο. Και καθώς περνούσαν κάτω από ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη.

    Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση…

    Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι.

    Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο και είχε μαζί του τον εξής διάλογο:

    Καλημέρα.

    Καλημέρα – Απάντησε ο φύλακας

    Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;

    Αυτός είναι ο παράδεισος.

    Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!

    Μπορείτε Κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε. Και ο φύλακας του έδειξε την πηγή.

    Ναι, μα το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης…

    Λυπάμαι πολύ – είπε ο φύλακας – αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος

    Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μιας και διψούσε πολύ, αλλά δεν σκεφτόταν να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.

    Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου

    Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.

    Καλημέρα – είπε ο διαβάτης.

    Ο άντρας ένεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.

    Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ

    Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

    Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους.

    Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα

    Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.

    Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος;, ρώτησε ο άντρας.

    ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.

    Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν ο Παράδεισος!

    Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.

    Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.

    Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.

    Σε καμία περίπτωση! – αντέτεινε ο άντρας

    Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους…

    Ποτέ να μην εγκαταλείπεις τους πραγματικούς σου Φίλους ακόμη κι αν αυτό σου προκαλεί δυσκολίες.

    Εάν αυτοί σου προσφέρουν την αγάπη τους και τη συντροφιά τους έχεις ένα χρέος: Να μην τους εγκαταλείψεις ποτέ.

    Διότι: Το να κάνεις ένα Φίλο είναι Ευλογία, το να έχεις ένα Φίλο είναι Δώρο, το να κρατήσεις ένα Φίλο είναι Αρετή, το να είναι κάποιος Φίλος σου… Είναι Τιμή…


    Paulo Coelho

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διότι: Το να κάνεις ένα Φίλο είναι Ευλογία, το να έχεις ένα Φίλο είναι Δώρο, το να κρατήσεις ένα Φίλο είναι Αρετή, το να είναι κάποιος Φίλος σου… Είναι Τιμή.

    Σε ευχαριστω για το ομορφο σχολιο..γνωριζα αυτη την ιστορια του Coelho μα την διαβασα με μεγαλη ευχαριστηση για αλλη μια φορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΑΡΓΩ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΟΥ.ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
    ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΙΧΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αργείς αλλα δε λησμονείς!!...εδω ούτε εγω καλα καλα, δεν περναω όσο συχνα θα έπρεπε απο εδω, μικρούλη..λιγο η δουλεια λιγο καποιες αλλες υποχρεωσεις με κρατανε σε αποσταση απο τον εδω χωρο!(τον ελευθερο χρονο μου τον περναω αγκαλια με τον..Μορφεα) ;))

    Καλά είμαι σε ευχαριστώ που νιάζεσαι,ελπιζω και ευχομαι κι εσυ να εισαι πολυ πολυ καλα,οσο για την ιστορια, παραγματι ειναι πολυ όμορφη!

    Να εχεις ενα πολυ πολυ ομορφο και δημιουργικο ΣΚ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Kαλή εβδομάδα και καλή Σαρακοστή μικρούλη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
στη σκηνή,
σαν ροκ συγκρότημα…κι αν μας αντέξει το σκοινί…θα φανεί στο χειροκρότημα.