ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΞΟΔΕΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η Μάρω Βαμβουνάκη γράφει για το ανικανοποίητο και ποια η σημασία του. Όπως λέει άλλωστε, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει.

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο

Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ' αυτά που δεν έχεις αλλά απ' αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο.Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ' την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται. Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει.Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε· προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως: "Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη...;"


ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΑΙΡΕΤΑ ΑΠΟΣΜΑΣΜΑΤΑ

"Ο χρόνος κυλάει, ο κόσμος αλλάζει, τα γούστα μας αλλάζουν, γιατί να χαθούμε με έναν πρώην αγαπημένο;" λένε κάποιοι, λες και δε θέλουν ν' αφαιρούν γνωριμίες και τηλέφωνα από το καρνέ τους. Μόνο που ένας έρωτας αληθινός, ακόμη κι αν χώρισε, δεν αλλάζει. Μένει εκεί μνημείο του βίου και της πολιτείας μας, ακίνητο σύμβολο μιας απόπειρας για αιωνιότητα που πληρώθηκε ακριβά... Πρέπει να εκτιμάμε όσα μας έφτασαν σε ακραία χαρά, σε ακραία ελπίδα, σε ακραίο πόνο.¨

"Ένα μπλε ποτήρι φαίνεται μπλε όταν το διαπερνάει το φως, που απορροφάει όλα τα άλλα χρώματα και δεν τ΄αφήνει να περάσουν. Μ' άλλα λόγια, ονομάζουμε ένα ποτήρι μπλε ακριβώς επειδή δεν κρατάει τα μπλε κύματα. Το όνομά του δεν το παίρνει από κάτι που έχει, αλλά από κάτι που δίνει προς τα έξω.

Δεν είναι κακό να ζει κανείς μόνος, αντιθέτως, όποιος ασκηθεί να αντέχει τη μοναξιά έχει τη δύναμη να αντέχει πάρα πολλά και όχι μόνο να αντέχει αλλά και να απολαμβάνει πάρα πολλά που αλλιώς δε θα μπορούσε να διακρίνει. Η μοναξιά είναι το ορυχείο της δύναμης και της αυτογνωσίας. Δεν ζει καλά κανείς παρά μόνος, έφτασε να λέει ο Διονύσιος Σολωμός. Μια μοναξιά όμως που δεν αποτελεί καταφύγιο δειλίας. Μόνο τότε. Η επιλεγμένη μοναχικότητα όχι η εξαναγκαστική".

Μάρω Βαμβουνάκη

Υ.Γ.ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΟΔΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ...ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΒΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ Σ'ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ..ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ,ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΤΟΣΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ.ΣΚΥΘΡΩΠΟΙ,ΛΥΠΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΝΤΟΥ..ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΩ..ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΟΔΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ!!!!