XΡΩΜΑΤΑ

-Τι χρώμα έχει η λύπη;

ρώτησε το αστέρι στην κερασιά..

-Εχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος

στην αγκαλιά της.Ενα βαθύ μπλέ.

-Τι χρώμα έxουν τα όνειρα;

-Το χρώμα του δειλινού.

-Η χαρά τι χρώμα έχει;

-Το χρώμα του μεσημεριού.

-Και η μοναξιά;τι χρώμα έχει η μοναξιά;

Μενεξελί,αστεράκι μου.

-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!

Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο

να το ρίχνεις πάνω σου όταν κρυώνεις.

Το αστέρι κάθησε να ξεκουραστεί.

Ξαφνικά ρώτησε πάλι την κερασιά..

-Ξέχασα να σε ρωτήσω..κι η αγάπη;

τι χρώμα έχει η αγάπη;

-.....Το χρώμα του Θεού απαντάει το δέντρο.

-Κι ο έρωτας;ξέρεις τι χρώμα έχει;

Εχει το χρώμα του φεγγαριού,όταν είναι πανσέληνος.

-Ετσι, ε;To xρώμα του φεγγαριού.....

Τότε κοίταξε στο κενό....και δάκρυσε....

– Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή,

είπε το δέντρο στ’ αστέρι του.
– Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα,

όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

– Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.
– Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη

και τα πολύχρωμα φτερά,

που είναι ζωγραφισμένα

στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.

– Όμορφη βραδιά απόψε.

Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!
Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός.

Σε λίγο θα ξημερώσει.

Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα.

Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι.

Και ονειρεύεται…

– Σε λίγο θα ξημερώσει…

Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι.

Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι.

Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…

"Αλκυόνη Παπαδάκη - Το χρώμα του φεγγαριού"

υ.γ.Αχ πόσα συναισθήματα!κι'όλα έχουν το δικό τους χρώμα..

κάθε συναίσθημα και χρώμα και όλα μαζί μια πανδαισία χρωμάτων!!