27 Μαρτίου 2009

Κάνε την αρχή..

Το παρακάτω κείμενο,το διαβάζω χρόνια τώρα σ'ενα ιατρείο..το έχω και στο συρτάρι μου..τώρα το έχω και σαν σχόλιο, και ανάρτηση πλέον..διαβάστε το προσεκτικά και αν ποτέ συναντήσετε κάποιον-οια που να κρατάει ένα λευκό μπαστούνι..προσπαθήστε να τον-ην κάνετε να νιώσει άνετα!!

Σ'αυτη την ανάρτηση δεν θα υπογράψω σαν edelweiss αλλά σαν Μαργαρίτα!

Αναρτήθηκε απο τα σχόλια:

Στις 15 Οκτωβρίου, κάθε χρόνο, ήταν η παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού:

Το λευκό μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.

Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ: Θέλεις να με βοηθήσεις;;;

Τότε, διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ'αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι.

Όταν με συναντήσεις μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:

1 ) μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε,
να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.

2 ) είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός.

Μη με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι.
Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω,
γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,.,όπως ΕΣΥ!

3 ) πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ'το μπράτσο. άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο:

Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε
στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.

4 ) Μη ρωτάς τον συνοδό μου:

«Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;»

«Πώς μπορεί;»,. Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω!

Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.

5 ) Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα, αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι.

6 ) Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου.

Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις:
με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ'αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου.

7 ) Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ.

Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.

8 ) Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου.

Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος Του φαγητο μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι».
Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το.»δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.

9 ) Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται διαβάζοντας/περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.

10 ) Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.

11 ) Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με.

Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και
εργασίας.

12 ) Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι'αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ!

Δώσε τώρα άλλα δύο λεπτά απ'τον χρόνο σου και προώθησε αυτό το email στους γνωστούς σου, στους φίλους σου.

Σε δύο λεπτά, ενημερώνεις σωστά, για μια ζωή!!!
Για παραπάνω πληροφορίες, απορίες, σχόλια, κουβέντα, στείλε μου ένα email στο evavgoul@otenet.gr

και πες μου, ότι θες.

Μη διστάσεις, μη ντραπείς και ας μην γνωριζόμαστε. Αν μάθεις κάνεις την αρχή!
Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!!!

Βαγγέλης Αυγουλάς

3οετής φοιτητής της
Νομικής Σχολής Αθηνών,
Μέλος της Διεθνούς
οργάνωσης για νέους με
προβλήματα όρασης VIEWS (Visually
Impaired Education and Work Support)
Μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου
Συνδέσμου Τυφλών

24 Μαρτίου 2009

Aσ' τη βάρκα...


Ασ' τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει,
ας ορίζει τ' αγέρι, τιμόνι-πανί,
τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί,
η ζωή μια δροσιά είναι, ένα κύμα,
ας το φέρειόπου θέλει τ' αγέρι, όπου ξέρει τ' αγέρι.

Ας αλλάζουν λιβάδια με βράχους και δάση,
γύρω ας φεύγουν πού πύργοι, πού καλύβας καπνός,
είτ' ειδύλλιο γελούμενο απλώνετ' η πλάση,
είτ' αντάρτες και μπόρες σου κρεμά ο ουρανός,
μη θαρρείς το πανί σου μπορείς να βαστάξεις,
όπου θέλει το κύμα μαζί του θ' αράξεις.

Τι γυρεύεις, τι θέλεις μη κι εσύ το γνωρίζεις;
Έχεις πιάσει ποτέ σου το τι κυνηγάς;
Μη 'που σπέρνεις καλό το κακό δε θερίζεις;
Δε σκοντάβεις σε ρώτημα σ' ότι ρωτάς;
Ότι σ' έχει μαγέψει κι ότι σου 'χει γελάσει,
το 'χεις μόνος κερδίσει, μοναχός ετοιμάσει;'

Ασε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζει,
ασ' τις ζάλες να σέρνουν τυφλά τη καρδιά
κι αν τριγύρω βογγά κι αν ψηλά συννεφιάζει,
κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά
κι αν πικρό τη ψυχή σου το δάκρυ τη ραίνει
πάντα κάπου κρυφή, μια χαρά τη προσμένει.

Κων/νος Χατζόπουλος



19 Μαρτίου 2009

Αφήνοντας το παραμύθι….

"Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έπεσαν στο ξερονήσι.
Τo χελιδόνι προσπάθησε φτερουγίζοντας να σηκώσει το κεφάλι του και τότε αντίκρισε ένα θλιβερό θέαμα.
Δίπλα του μια πληγωμένη χελώνα ε
ίχε χωθεί στο καβούκι της, πιο μόνη από ποτέ. Παραπέρα ένας σκύλος πάλευε στο χώμα με ένα τσακάλι που του έκλεβε το χώρο.
Το αγριοκάτσικο περιφερόταν νευρικά, κάνοντας επιβλητική την παρουσία του σε μια στρουθοκάμηλο που είχε κρύψει το κεφάλι της στο χώμα.
Πίσω από μια πέτρα, ένα φίδι μονολογούσε τα σχέδιά του εις βάρος των άλλων, αδιαφορώντας για το ιγκουάνα που σερνόταν αργόσχολα στο έδαφος.

Μέσα σ' όλον αυτό τον πανικό το χελιδόνι μονολογούσε:

Γι' αλλού ξεκίνησα και δες πού κατέληξα!
Πόσο μου λείπει ο ήλιος! Και τι δε θα 'δινα να ξαναπετούσα στο γαλάζιο ουρανό. Θυμάμαι πόσο μικροί φαίνονταν οι άλλοι από ψηλά και πόσο παντοδύναμο
ς ένιωθα. Είχα την αίσθηση ότι ο κόσμος μου ανήκει.

Η κουκουβάγια που είχε στήσει αφτί μπήκε στο μονόλογο του χελιδονιού και του είπε:

-Καλά ήταν στην αρχή, αλλά η καταστροφή δεν άργησε να έρθει.
Έχασα τα παιδιά μου και όλη την οικογένειά μου, τσακίστηκαν τα φτερά μου και διαλύθηκαν τα σχέδιά μου. Στερνή μ
- ου γνώση να σ' είχα πρώτα ...

Το χελιδόνι συμφώνησε θλιμμένο και άρχισε να θυμάται.
Θυμήθηκε τότε που πετούσαν πολλά χελιδόνια μαζί κι ο ουρανός συννέφιασε και άρχισαν να πέφτο
υν οι πρώτες σταγόνες βροχής.
Όλα γύρω τους σκοτείνιασαν.
Ο αέρας λυσσομανούσε και δυνατές αστραπές σκόρπησαν φόβο.
Τότε ήταν που άκουσε τη φωνή του φίλου του να λέει:


-Μα τι έγινε ξαφνικά; Πού βρισκόμαστε; Εσύ μας έλεγες ότι στο ταξίδι αυτό θα 'ναι όλα ωραία!

-Κι εγώ έτσι είχα ακούσει και το πίστεψα, απάντησε.


Μέσα σ' όλη αυτή την αγωνία άρχισαν να χάνουν τον προσανατολισμό τους.
Μια κόκκινη λάμψη έσκισε τον ουρανό κι ένα από τα χελιδόνια, στην προσ
πάθειά του να σωθεί, ξεγελάστηκε και κάηκε από τον κεραυνό.
Το χελιδόνι της ιστορίας μας, χτυπημένο και ταλαιπωρημένο, έπεσε στο σκληρό έδαφος του νησιού. Εκείνη ήταν η στιγμή που έχασε τις αισθήσεις του, αλλά κανένα από τα υπόλοιπα ζώα δεν ενδιαφέρθηκε να το βοηθήσει.


Ξαφνικά ένας γλάρος έφτασε στο νησί και διέκοψε τη συζήτηση του χελιδονιού με την κουκουβάγια.

-Μαζευτείτε όλοι! Φίλοι μου, δεν έχουμε ελπίδα!
Πρέπει να φύγουμε από δω. Βαθιά μες στον ορίζοντα είδα ένα φάρο!
Εκεί ίσως βρούμε την ελπίδα, αρκεί να π
ροσπαθήσουμε. Οι φίλοι μου τα δελφίνια θα μας βοηθήσουν ...;

Κι έτσι, πολλά από τα ζώα που ήταν απομονωνόμενα στο ξερονήσι μάζεψαν το κουράγιο τους κι όση δύναμη τους απέμεινε και ξεκίνησαν για την ακτή με οδηγό το γλάρο. Ο γλάρος προπορεύθηκε για να καλέσει τα δελφίνια. Όταν έφθασαν όλοι εκεί, τα δελφίνια τους περίμεναν. Τα ζώα ήταν φοβισμένα, η ανάγκη τους όμως για νέα αρχή αντικατέστησε το δισταγμό τους κι αποφάσισαν να ταξιδέψουν. Καθώς ταξίδευαν, η θάλασσα φουρτούνιασε, αλλά η λάμψη του φάρου ήταν πολύ δελεαστική για να τα παρατήσουν. Κάποια από αυτά φοβήθηκαν, δείλιασαν γιατί τους φάνηκε ατελείωτο το ταξίδι ως τον φάρ
ο και ζήτησαν από τα δελφίνια να τα γυρίσουν πίσω. Αυτά όμως τους έδωσαν θάρρος και τα στήριξαν για να μην τα παρατήσουν. Τα ζώα που θέλανε να φτάσουν ως το φάρο εμπιστεύτηκαν και ακολούθησαν. Κάποια που δεν πίστεψαν χάθηκαν στο πέλαγος.

Και να, φάνηκε η ακτή και ο φάρος έδειχνε μπροστά τους την αρχή της καινούργιας τους ζωής. Βρήκαν κι αλλά ζώα τα οποία τα υποδέχτηκαν με ανοιχτή αγκαλιά και πολλή αγάπη. Βρήκαν μια κοινή ομάδα και μέσα σ' αυτήν το νοιάξιμο, τη φροντίδα, το ενδιαφέρον και την ελπίδα που τόσο τους έλειπε".

Απο τα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού."

‘Η Θεραπευτική Κοινότητα λειτουργεί εδώ και 8 χρόνια και υποστηρίζει τα όνειρά μας για μια καθαρή ζωή που ξεκινάει μέσα από το δύσκολο χώρο των φυλακών. Θελήσαμε να μοιραστούμε μαζί σας όσα ζήσαμε: λέξεις, εικόνες, νοήματα, διαδρομές, …αλήθεια; ψέμα;…πραγματικότητα. Μέση, τέλος, αρχή, η δική μας ιστορία. Όπως και αν ονομαστεί, είναι αυτό που νιώσαμε, αυτό που ζούμε και αυτό που ονειρευόμαστε να’ρθει!"...

Υ.γ Το παραπάνω παραμύθι ανήκει στη Θεραπευτική Κοινότητα ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ που βρίσκεται στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού.
Διαβάζοντας, μα και ψάχνοντας πληροφορίες,για το φοβερό αυτό "θεριό" που καταβροχθίζει χωρίς τύψεις, που κάθε μέρα όλο και περισσότεροι νέοι-ες πέφτουν στα φρικαλέα δόντια του,έπεσα πάνω σ'αυτο το "παραμύθι"?!Είναι γραμμένο απο γυναίκες που αγωνίζονται να γλιτώσουν απο τα δόντια του θεριού,που αν και κόντεψε να τις καταπιεί δεν τα κατάφερε..ενώθηκαν και ανάλαβαν να δράσουν ,να καταφέρουν με την δύναμη της ελπίδας μα και την δίψα για ζωή,να ξεφύγουν απο τα δόντια του!..γυναίκες εν δράσει λοιπόν..Δύσκολο αυτο που ξεκίνησαν,όχι όμως ακατόρθωτο!
Επιμονή και υπομονή..και ο στόχος θα επιτευχθεί.
Εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρουν..και να μη σταματήσουν να είναι
ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ!

Υ.γ 2) Αναρτήθηκε απο τα σχόλια

Οι γυναικειες φυλακες Κορυδαλλου εχουν μεταφερθει στη Θηβα, με λιγοτερα κελια και εχουν στριμωχτει διχως τα απαραιτητα αυτες οι γυναικες. Με ανηλικα παιδια, πολλες απο αυτες , που τους λειπει ακομη και το σαπουνι.Μπορουμε να τις βοηθησουμε πρακτικα ,στελνοντας τους πραγματα (χαρτομαντηλα, σαπουνια, σερβιετες, παιχνιδια για τα παιδια, βιβλια, περιοδικα, τηλεκαρτες και αλλα)

Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΚΕΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ:

ΤAG PAPEL ΕΠΕ17 ΧΛΜ. Λ.ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ 15351 ΠΑΛΛΗΝΗ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΤΗΛ 210-6033351-2 ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΘΗΒΑ

Ας γινουμε εμεις ο φαρος :) Dee Dee

17 Μαρτίου 2009

Γράφει ο ΑΑΤΟΝ

Θέλω απο το σημείο αυτό εδω, να ευχαριστήσω την καλή φίλη Edelweiss για την απεριόριστη εμπιστοσύνη που μου έδειξε, :d
1. κάνοντάς με Διαχειριστή στο blog της, κάτι που είναι ρίσκο απο κάθε άποψη, και
2. εχοντάς μου εμπιστοσύνη για τις αλλαγές που ανέλαβα να κάνω μετά απο επιθυμία της.

Το να έχει κάποιος τόση εμπιστοσύνη σε φίλους, μερικές φορές το πληρώνει ακριβά. Ελπίζω πάντως να μην μετάνοιωσε και η φίλη μας για την απόφασή της, επιλέγοντας εμένα,
και να τραβάει κατόπιν τα μαλλιά της ..κάπως έτσι :#

Αυτά, και..να περνάτε όλοι πάντα καλά, :)

Νικόλας (ΑΑΤΟΝ)

15 Μαρτίου 2009

"Ελγίνου" μάρμαρα

ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Κική Δημουλά "Έρεβος"

(Ελγίνου μάρμαρα)

Στην ψυχρή του Μουσείου αίθουσα

την κλεμμένη, ωραία, κοιτώ

μοναχή Καρυάτιδα.

Το σκοτεινό γλυκύ της βλέμμα

επίμονα εστραμμένο έχει

στο σφριγηλό του Διονύσου σώμα

(σε στάση ηδυπαθείας σμιλευμένο)

που δυό βήματα μόνον απέχει.

Το βλέμμα το δικό του έχει πέσει

στη δυνατή της κόρης μέση.

Πολυετές ειδύλλιον υποπτεύομαι

τους δυό αυτούς να 'χει ενώσει.

Κι έτσι, όταν το βράδυ η αίθουσα αδειάζει

απ' τους πολλούς, τους θορυβώδεις επισκέπτες,

τον Διόνυσο φαντάζομαι

προσεκτικά απ' τη θέση του να εγείρεται

των διπλανών γλυπτών και αγαλμάτων

την υποψία μην κινήσει

κι όλος παλμό να σύρεται

τη συστολή της Καρυάτιδας

με οίνον και με χάδια να λυγίσει.

Δεν αποκλείεται όμως έξω να 'χω πέσει.

Μιάν άλλη σχέση ίσως να τους δένει

πιο δυνατή, πιο πονεμένη:

Τις χειμωνιάτικες βραδιές

και τις εξαίσιες του Αυγούστου νύχτες

τους βλέπω,

απ' τα ψηλά να κατεβαίνουν βάθρα τους,

της μέρας αποβάλλοντας το τυπικό τους ύφος,

με νοσταλγίας στεναγμούς και δάκρυα

τους Παρθενώνες και τα Ερεχθεία που στερήθηκαν

στη μνήμη τους με πάθος ν' ανεγείρουν.

Είπε ο Dupre:

"Σφίγγεται η καρδιά μου όταν αναλογίζομαι ότι πριν από εκατόν πενήντα χρόνια και λιγότερο, το θαύμα αυτό της αρχιτεκτονικής ήταν ανέπαφο και ότι μια οβίδα των Βενετών άνοιξε το πρώτο ρήγμα. Κατέστρεψαν τόσα πολλά στον Παρθενώνα, αφαίρεσαν τόσα έργα, έσπασαν τόσα μέλη του, που νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε λατομείο.......

Βέβηλα χέρια έχουν αφαιρέσει μέρος των γλυπτών που το υποβάσταζαν. Δεν σώθηκε ούτε το Πανδρόσειο : μία από τις Καρυάτιδες, που χρησιμεύουν ως στήριγμα της στοάς, αρπάχτηκε από τον λόρδο Ελγιν. Οι Ελληνες, με τη ζωηρή φαντασία τους, λένε ότι τη νύχτα ακούγονται βόγγοι και ότι οι αδελφές της, που μαζί τους έμεινε επί αιώνες, θρηνούν τον χωρισμό τους"

Παράδοση:

Στην λαϊκή παράδοση οι Κόρες αναφέρονται ως "οι μαρμαρωμένες βασιλοπούλες" και οι κάτοικοι του Κάστρου λέγανε πως από τότε που ο Ελγιν άρπαξε την αδελφή τους, οι υπόλοιπες Κόρες (Καρυάτιδες) θρηνούν κάθε βράδυ και πως ο θρήνος που ακούγεται είναι το κλάμα για την αρπαγή της αδελφής τους.
Από τότε οι Καρυάτιδες περιμένουν την επιστροφή της κλεμμένης αδελφή τους .
Πριν από χρόνια είχε χαθεί άλλη μιά Καρυάτιδα η οποία βρέθηκε κάποια στιγμή κατεστραμμένη.Με την βοήθεια έμπειρων γλυπτών αποκατστάθηκαν η κεφαλή και το κάτω μέρος του κορμού της κατά τα έτη 1845-1847 και σήμερα βρίσκεται μαζί με τις αδελφές της.

Η θέση της κλεμμένης Καρυάτιδας παραμένει κενή στο
Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
Οι υπόλοιπες Κόρες στέκουν σιωπηλές μα είναι βέβαιες,πως κάποια μέρα η Κόρη (Καρυάτιδα) θα φύγει από το Βρετανικό Μουσείο όπου βρίσκεται φυλακισμένη για νάρθει πάλι πίσω στην Ελλάδα να ξαναβρεθεί με τις αδελφές της.

Ο Βύρων στο ποίημά του
"Η κατάρα της Αθηνάς"
παριστάνει την Παλλάδα να αναφωνεί τα παρακάτω λόγια :

"O Αλλάριχος κι ο Ελγίνος μ' έχουν άγρια συλήσει.....
Ο Αλλάριχος τα πάντα είχε αγρίως καταστρέψει
με το δίκιο του πολέμου.
Μα ο Ελγίνος για να κλέψη
όσα οι βάρβαροι αφήσαν, που απ΄ό,τι εκείνος
είναι βάρβαρος , εκείνοι ήτανε πιο λίγο
Γιατί τόκανε ο Eλγίνος ;"

Αλήθεια..γιατί?

Σε επιστολή της 24/25 Μαίου 1802 η σύζυγος του Eλγιν έγραφε :
"Για τα υπόλοιπα που ήθελες από την Ακρόπολη, είναι εντελώς αδύνατο πριν να επιστρέψεις. Ο Luisieri λέει πως ...ο πλοίαρχος Leicy ήταν εντελώς αντίθετος σε αυτό : δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να κατέβουν τα μάρμαρα από την Ακρόπολη-μετά όμως έγινε φανατικότερος απ' όλους και ευχήθηκε να πάρεις μαζί σου ολόκληρο το ναό με τις Κάρυς - πως τις λένε, τέλος πάντων;-, εκεί που είναι τα αγάλματα των γυναικών"

(Hugh Tregaskis, "Beyond the Grand Tour",1979)


.....Ελπίζω και εύχομαι να έρθει η πολυπόθητη αυτη στιγμή που οι έξι αδελφές θα ξανανταμώσουν..

12 Μαρτίου 2009

Τιμωρία...

Ναί,πολύ καλά διαβάσατε..είμαι τιμωρημένη!!

Καί ποιος είναι ο τιμωρός? Ο Νίκος (Aaton) με τιμώρησε!!(γκρρρρ) Τώρα εσείς θα αναρωτιέστε ποια είναι η τιμωρία μου και γιατί(όλα εχουν να κάνουν με την αλλαγή του μπλόγκ..και τι δεν είχε το άμοιρο)..όχι,όχι δεν με έβαλε στη γωνία με το ..ένα πόδι! Αλλά να γράψω λέει, 100 (εκατοοό?) φορές την φράση:

"Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML"..μα είναι δυνατόν?ουφ!!

Και μιας και δεν πρόκειται να τη γλιτώσω..

Ας ξεκινήσω να γράφω..σαν καλό παιδί που είμαι..:p

Λοιπόν..


1) Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

2)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

3)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

4)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

5)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML..ουφ! βαρέθηκα,κάτι πρέπει να σκεφτώ! :(

6)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

7)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML σνίφ..

8)Δεν θα ξαπειράξω τα HTML

9)Δεν θα ξαπειράξω τα HTML ....

10)Δεν θα ξαπειράξω τα HTML...χα,νομίζω το βρήκα!!!

Εδώ ακριβώς λέω να βάλω ενα αριθμητικό σύμβολο..ένα (x) ας πούμε..:)
X
11)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

12)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

13)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

14)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML..

15)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML

16)Δεν θα ξαπειράξω τα
HTML λίγο ακόμη..

17)Δεν θα ξαπειράξω τα HTML

18)Δεν θα ξαπειράξω τα HTML

19)Δεν θα ξαπειράξω τα HTML

20)Δεν θα ξαπειράξω τα HTML ποτέ ποτέ!!

Τώρα..έχουμε και λέμε:
10HTML x 10HTML=100HTML..:)) αυτό ήταν,Τέλειωσα!!! lol χαχαχα..αλλά Σςςςςςςςς, μην του πείτε γι'αυτο!


Υ.γ Παρ'όλα αυτα όμως, τον ευχαριστώ πολύ που εβαλε τάξη στα html μου!! :) Mετά απο αρκετές μέρες ζαλάδας..πιστεύω ότι τελικά άξιζε τον κόπο η όλη ταλαιπωρία..ε,τι λέτε? Σας αρέσουν οι καινούργιες πυζαμούλες μου?πείτε ναί,ναί!!..:)

11 Μαρτίου 2009

Ένα ποίημα απο μακριά

Αυτό το ποίημα το έγραψε μια νέα Αμερικανίδα, τυφλή εκ γενετής, που τιμά τους Έλληνες Θεούς.

Από την Tiffany:

Ας τιμούμε κι ας γιορτάζουμε τους Αθάνατους Θεούς, σε όλο τους το Μεγαλείο και τη Δόξα...

Ένα ποίημα για την ίαση

Χορός: Τραγουδήστε, ω! Μούσες,
τραγούδι νέο,
μια ιστορία που κανείς δεν είπε,
όχι από τις παλιές, δοξασμένες μέρες,
δε σας ζητώ λόγους για ήρωες ζωσμένους με λαμπρά άρματα
για ψηλά, περήφανα καράβια που ήρθαν από μακριά,
δε σας ζητώ να μάθω για τότε που η χώρα ήταν καλή και κραταιά
κι άντρες και γυναίκες ήταν αφιερωμένοι στους θεούς.
Αλλά περισσότερο, σας παρακαλώ
να μου πείτε ένα τραγούδι για τους σύγχρονους ανθρώπους
που νομίζουν πως οι θεοί είναι παραμύθια
πώς χάσαμε το δρόμο μας
και μετά, παρακαλώ,
πείτε μου πώς θα επιστρέψουμε
ώστε τα κεριά ξανά να ανάψουν στους βωμούς
κι η δόξα επιτέλους να επιστρέψει,
αλλά αρχίστε με τα λάθη του παρελθόντος.

Μούσες: Θα σου απαντήσουμε αφού μας το ζήτησες,
κι ας μην είναι εύκολο αυτό,
θα σου πούμε για τη μοιραία εκείνη μέρα
που ο άνθρωπος έγινε θεός και λοξοδρόμησε
πώς η Γη έτρεμε από το θυμό της
για τις μηχανές και τους τυρράνους της Νέας Εποχής.
Πώς ο περήφανος Ζευς κι Αθηνά έκλαψαν
όταν είδαν πως οι θνητοί ξεχάσανε
και πως με οργή πήραν πίσω από τον κόσμο
την καλωσύνη τους
και πώς καθώς μέρα με τη μέρα
οι νέοι ηγεμόνες κατέλαβαν τη γη
σκοτώνοντας κάθε γυναίκα, παιδί και άντρα,
αλλά πόσο, ω, πόσο μεγάλη ήταν η πονηριά του
που κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει
πως ο υπέροχος αυτός ηγεμόνας, ο βασιλιάς των ουρανών
δεν ήταν παρά ψέμμα.

Και τώρα θα σου πούμε ποιος πλήρωσε το τίμημα
της ανθρώπινης εμμονής με την ωμότητα και την κακία
πώς κάθε θεός και κάθε θεά
θρήνησαν για το θλιβερό αυτό θέαμα
διότι ο άνθρωπος όχι μόνο
κατέστρεψε αυτά που δεν του ανήκαν
μα μετά την ίδια τη Γη κυρίευσε
κι έλιωσε τα πολύτιμα μέταλλα
σκότωσε τα όμορφα ζώα.
Σπάνιοι πια οι δίκαιοι θνητοί.

Χορός: Μα πείτε μας κι άλλα για τους άλλους,
εκείνους που δεν ξέχασαν
που λατρεύουν όπως τις παλιές μέρες
για κείνους είναι που λέτε την ιστορία αυτή.

Μούσες:Ω,ναι,οι λίγοι κι ανάριοι,
αυτοί που με συντριβή είδαν μπροστά στα μάτια τους
τον πόνο, τη θλίψη και τη δυστυχία
και πάλι δεν μπορούσαν να το πιστέψουν.
Αυτοί είναι οι πιο δίκαιοι
κι ό,τι απέμεινε απ' την καλωσύνη, την ελπίδα, την αγάπη.
Σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά και προσεύχονται δυνατά,
με σέβας στη ζωή που θυσιάζουν
και ζητούν από την Αθηνά, Σοφία να τους δώσει
ν' αρχίζουν να χτίζουν μια καλύτερη χώρα,
με καλωσύνη, όπου οι άνθρωποι θα καταλαβαίνουν.
Με σκισμένα τα ρούχα τους και χτυπημένα τα μέλη τους,
του Ορφέα τους ύμνους αρχινούν
να τραγουδούν, ωσαν η ζωή η ίδια
να κρέμεται από το κουράγιο τους και τη θέλησή τους να ζήσουν.
Μα με την ίδια δύναμη και πιο μεγάλη οργή,
οι ασεβείς, αμέτρητοι σε αριθμό,
τους χτυπούν και πάλι,
καίν τους ναούς
φτύνουν τη Γη και τους Θεούς αποστρέφονται.
Τότε ο Ζευς, εξαπολύει τον πύρινο κεραυνό του
στο μίασμα και τα σκουπίδια τους
Κι ο Ποσειδών με το γιο του Τρίτωνα,
κινούν τα νερά όπως έκαναν και παλιότερα

Χορός: Αλλά τι θα γίνει με όσους είναι ανόητοι
που έχασαν τους ιερούς και λατρεμένους κανόνες
που περιγελούν τη ζωή και πιότερο το θάνατο
και που δεν ενδιαφέροναι για την ανάσα του άλλου;

Μούσες: Κάθονται και θαυμάζουν το έργο των θεών,
μετά βάζουν λίγο αντηλιακό και κάθονται στη σκιά
Φέρνουν περισσότερο ξύλο, σκάβουν περισσότερο κάρβουνο
περισσότερο από όσο στους αρχαίους καιρούς.
Νοιάζονται μόνο για την πολυτέλεια και ζουν χωρίς Τιμή,
διότι όλοι τους κατέστησαν τυφλοί
από ανόητες βεβαιότητες και την εξουσία που κέρδισαν
διότι αυτοί είναι οι νέοι θεοί,
ή έτσι λένε αυτοί τουλάχιστον.

Χορός: Μπορεί να γίνει κάτι να σταματήσει
αυτή η σπατάλη της ανθρωπότητας
να ξανακερδίσουμε κάποια αξιοπρέπεια;
Και μήπως οι θεοί μας μισούν γι' αυτό που γίναμε
τίποτα παρά μια θολή γενιά αποβρασμάτων;

Μούσες: Έχετε υπομονή, καθώς ακόμα κι οι θεοί είπαν,
δεν εξαντλήθηκε η πίστη μας σε σας
κι όσοι τολμάτε ν' ανοίξετε το δρόμο
θα δείτε πως τελικά μια μέρα
η Γη θα είναι όμορφη κι οι ναοί θα στέκουν
και άνθρωποι και θεοί και πάλι θα περπατήσουν χέρι με χέρι
κι η Τιμή κι ο Σεβασμός θα έχουν επιστρέψει.
Γι' αυτό μπορείτε να είστε βέβαιοι.

Χορός: Τότε λοιπόν σας απαντάμε, όμορφες Μούσες
θα ακούσουμε τη συμβουλή σας και θα την κάνουμε πράξη.

Μούσες: Οπότε με μέτρο η βιασύνη και όλα στο σωστό χρόνο
διότι για το μεγάλο σας μόχθο θα βρείτε
την μεγαλύτερη και σπουδαιότερη ανταμοιβή

Χορός: Σας ευχαριστούμε και φεύγουμε με ευσέβεια κι ευγνωμοσύνη.

Κι έτσι, τη μέρα εκείνη, η ελπίδα γύρισε στον κόσμο
και με κάθε λεπτό που περνά, κάθε φύλλο που ανοίγει
θα τραγουδούμε την ιστορία όπως θα είναι
όταν οι θεοί κι η ανθρωπότητα
θα ζουν για μια ακόμα φορά όπως παλιά
μια νέα ιστορία, ναι,
αλλά χαίρομαι που ειπώθηκε.

Πηγή:http://www.12830.gr/dhmiourgies/ena-poihma-apo-poly-makria.html

7 Μαρτίου 2009

Σκισμένο ψαθάκι

Σήμερα σκέφτηκα να βάλω σε τάξη την βιβλιοθήκη μου..τελευταία την μπέρδεψα αρκετά θα έλεγα..έτσι λοιπόν ξεκίνησα να τακτοποιώ..φτάνοντας στους Έλληνες πεζογράφους, τράβηξε την προσοχή μου,ενα βιβλίο που διάβασα πριν χρόνια..το "σκισμένο ψαθάκι"..το πήρα στα χέρια μου..χαζεύοντας την εικόνα του βιβλίου σκεφτόμουν πόσα συναισθήματα είχα νιώσει διαβάζοντάς το..είχα δακρύσει θυμάμαι.

Είναι εκείνη, η άλλη πλευρά..εκεί που για κάποιον
λόγο η αγάπη δεν μπόρεσε να τρυπώσει απο πουθενά σε 'κείνο το σπίτι..ούτε μια τρυπούλα δεν της άφησαν ανοιχτή..

H έλλειψη αγάπης και η ανασφάλεια που συνεπάγεται σπρώχνουν τους ήρωες, σε έναν ξεπεσμό..

Όχι όλους. Kάποιοι θα συμβιβαστούν με τους κανόνες του παιχνιδιού και θα το ρίξουν στο κυνήγι του χρήματος, λερώνοντας και τους πιο ιερούς δεσμούς, τους δεσμούς του αίματος, όπως φαίνεται χαρακτηριστικά στο «Σκισμένο ψαθάκι». Aυτό βέβαια δεν θα τους κάνει καθόλου πιο ευτυχισμένους..μα καθόλου!

"Απο το ημερολόγιο της Ρόζυ"..

Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων.

Σ'ένα μονοπάτ
ι που έχουν φυτρώσει στην άκρη του κάτι πολύχρωμα όνειρα.
Σαν αγριολούλουδα.
Πέρα απ'τα σύνορα της ψυχής μου.Πέρα απ'τα σύνορα της λογικής μου.
Στην κόψη της νύχτας.
Πήρα την ανάσα της ροδακινιάς και ξέπλυνα το πρόσωπό μου. Έκλεψα το χαμόγελο από τον ύπνο ενός παιδιού και σκέπασα τη γύμνια μου. Μάζεψα τα σκόρπια φύλλα του Φθινοπώρου και άναψα φωτιά να ζεσταθώ. Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων. Αν ακούσω το κλάμα τους,θα κρυφτώ στις φτερούγες εκείνου του μικρού πουλιού,που τραγουδάει,γιατί ονειρεύεται ένα κόκκινο τσαμπί σταφύλι. Αν συναντήσω ένα χείμαρρο,θα γίνω φεγγάρι και θα μπερδευτώ στα κλωνάρια κείνης της λεύκας,που ψιθυρίζει τα μυστικά της στα περαστικά σύννεφα. Αν συναντήσω τη λύπη,θα της ζωγραφίσω ένα χρωματιστό καραβάκι. Αν συναντήσω ένα θαλασσοπούλι,θα κρεμάσω στο πόδι του ένα ραβασάκι να το πάει σε κείνον που αγαπώ. Αν συναντήσω το θάνατο,θα χαζέψω τη χαίτη του αλόγου του,ώσπου να με σηκώσει στην αγκαλιά του. Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων. Σ'ένα μονοπάτι που φυτρώνουν στην άκρη του κάτι πολύχρωμα όνειρα.
Σαν αγριολούλουδα.
Αν συναντήσω το Θεό,θα του χαρίσω δύο ερωτευμένα χρυσομάμουνα.

````````````````````
Αυτο είναι έρωτας..
"-Ξέρεις τι είναι ο έρωτας; Το βαθύ μπλε τ' ουρανού. Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας. Το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού. Τα χρώματα της ψυχής, Ρόζυ, αυτός είναι ο έρωτας.
-Δεν θέλω να τ
ελειώσει ποτέ αυτό που ζούμε εμείς οι δυο.
-Μη βρίζεις, Ροζυ.
Δεν υπάρχουν κλειδαριές ασφαλείας στα αισθήματα. Όλη η ζωή είναι αυτή η ώρα. Ζήσε. Μη βρίζεις. Μη σκέφτεσαι. Μη μιλάς. Χάρισε το κορμί σου στους ανέμους. Αφησε την ψυχή σου να λιώσει. Να χυθεί μέσα στις χούφτες μου. Τίποτα δεν υπάρχει έξω απο μας τους δύο. Τίποτα δεν έγινε ποτέ καλύτερο στην πλάση. Ούτε θα γίνει."

3 Μαρτίου 2009

Παιδική Κακοποίηση

Γιατί δεν αντιδράς;
Ψηφίστε εδώ

Το χαμομηλάκι
Διαμαρτυρία για την κακοποίηση του Παιδιού
Τα παιδιά δεν θα έχουν δεύτερη ευκαιρία.
Τα βίντεο που ακολουθούν,
αποτελούν μέρος της σειράς που ετοιμάζει το Χαμομηλάκι
για την Παιδική Κακοποίηση.

Παρακαλούμε προωθήστε τα σε όσους περισσότερους μπορείτε,
για την ενημέρωση όλων μας και την προστασία των παιδιών μας.

1 Μαρτίου 2009

Mάρτης Μάρτης..μίλησε!

ΜΑΡΤΙΟΣ / ΜΑΡΤΗΣ
Νονά του Μάρτη είναι η χαριτωμένη Άνοιξη.
Τον βάφτισε μαζί με τα πρώτα χελιδόνια και κέρασε τους
προσκεκλημένους παγωτό από το τελευταίο χιόνι των βουνών
με αγριόμελο και τροπικά φρούτα.
Το τρίτο και το πιο παράξενο παιδί της μητέρας Φύσης.
Μια γελάει και μια κλαίει.
Ο Μάρτης μόλις μεγάλωσε άρχισε να τρέχει πάνω στις κορυφές των
βουνών, στους κάμπους και στα λιβάδια.
Ο ήλιος από τον ουρανό τον ακολουθούσε και έπαιζε μαζί του.
Από το πολύ το τρέξιμο και το παιχνίδι, ίδρωνε και τότε, κάνοντας αέρα
για να δροσιστεί, φώναζε:
Ούφ! Ζεσταίνομαι!
Ο ήλιος ακούγοντας τη γκρίνια του έφευγε τρέχοντας.
Τότε ερχόταν ο βοριάς να τον δροσίσει,ερχονταν και τα συννεφάκια
κι η βροχή που δρόσιζαν το Μάρτη.
Ο Μάρτης για μια δυο ώρες ήταν ευχαριστημένος.
Αλλά μετά από λίγο άρχιζε να κρυώνει.
- Αχ κρυώνω! Αχ παγώνω! Φώναζε κλαίγοντας.
Ήλιε μου, έλα, Ήλιε μου, να με ζεστάνεις!
Και πάλι έτρεχε ο ήλιος κοντά του.
Τέλος πάντων αυτός ο Μάρτης δεν ξέρει τι θέλει και τι γυρεύεi!
Φώναζαν νευριασμένα μερικά χελιδόνια, που εκείνη την ώρα πετούσαν και γυρνούσαν
πάλι πίσω από τις μακρινές χώρες που είχαν πάει για να ξεχειμωνιάσουν.
Η Νονά του η Κυρά Άνοιξη, βλέποντας που ζέσταινε τη γύρω φύση,
έφτιαξε για τον βαφτισιμιό της ένα μαρτάκι.
Πήρε δύο κλωστές από το Ουράνιο
Τόξο, μια άσπρη και μια κόκκινη, τις έστριψε μεταξύ τους, τις έκανε μια και τις
φόρεσε σαν σφιχτό βραχιόλι στο χεράκι του Μάρτη.

ΕΘΙΜΑ-ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ:

«ΜΕΡΟΜΗΝΙΑ». Οι πρώτες μέρες του Μάρτη. Μέρες δηλ. που από τις καιρικές συνθήκες τους μπορούν να γίνουν σχετικές προγνώσεις για όλο το χρόνο.

«ΜΆΡΤΗΣ» Πανελλήνιο έθιμο της πρωτομαρτιάς. Είναι η συνήθεια να δένουν οι μητέρες στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον λεγόμενο «Μάρτη», κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, για να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Για ν' αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου έδεναν στον καρπό του χεριού ή και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού τον «μάρτη», δηλαδή μια λινή κλωστή, άσπρη και κόκκινη ή και χρυσή, στριμμένη, αφού πριν την κρέμαγαν σε κλώνους τριανταφυλλιάς και την εκθέσουν τη νύχτα στα άστρα. Τον «μάρτη» τον φορούσαν ως την Ανάσταση. Τότε τον έβγαζαν και τον έδεναν στην τριανταφυλλιά, για να πάρουν το χρώμα της. Αλλού τα παιδιά κρατούν τον «μάρτη» μέχρι να
πρωτοδούν χελιδόνι ή πελαργό.
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:
«Μάρτης γδάρτης και παλιός παλουκοκαύτης».
«Το Μάρτη ξύλα φύλαγε, μη κάψεις τα παλούκια».
«Από Μάρτη καλοκαίρι και από Αύγουστο χειμώνα».
«Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε που δεν εξαναχιόνισε».
«Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και 5 μήνες δεν ξεβάφει».
«Οπόχει κόρη ακριβή το Μάρτη ο ήλιος μη τη δει».
«Ο ήλιος του Μαρτιού τρυπά το κέρατο βοδιού».
«Μάρτη χιόνι βούτυρο και σαν παγώσει μάρμαρο».
«Ο Μάρτης μία κλαίει και μια γελά».
«Κάλλιο Μάρτης στις γωνιές, παρά Μάρτης στις αυλές».

«ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ». Λέγονται οι τελευταίες μέρες του Μάρτη. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν μια γριά που θέλησε να κοροϊδέψει τον Μάρτιο, νομίζοντας ότι γλίτωσε αρνιά και κατσίκια από το κρύο και το χιόνι.

Μια φορά κι ένα καιρό
σε πανύψηλο βουνό
μια περήφανη γριά
έβοσκε τριάντα αρνιά.
Το Μάρτη κοροϊδεύει.
Και τ' αρνάκια της χαϊδεύει.
«Μάρτη» γδάρτη και κακέ παλουκοκαύτη
τ' αρνιά μου ξεχειμώνιασα
και καθόλου δεν σε λόγιασα».
Ο Μάρτης βιαστικά
Τον Φλεβάρη ικετεύει
και του λέγει σιγανά
«Η γριά κοροϊδεύει!
Σε παρακαλώ πολύ,
Δάνεισέ μου δυό μερούλες
να σκορπίσω στη στιγμή
χιόνια σ' όλες τις ραχούλες,
να παγώσω τη γριά
και όλα της τ' αρνιά.
Ο Φλεβάρης ο κουτός
δυο μερούλες του δανείζει,
κι απόμεινε «Κουτσός»
στους δρόμους να γυρίζει.
«Κουτσοφλέβαρο» τόνε φωνάζουν
την καρδούλα του σπαράζουν

πηγή ποιήματος:http://www.pi-schools.gr