31 Ιουλίου 2008

Με δυο κούπες καφέ

Το βάζο του γλυκού και δυο κούπες καφέ

Ο καθηγητής της φιλοσοφικής σχολής, στάθηκε μπροστά στους φοιτητές του, έχοντας μπροστά στην έδρα κάποια αντικείμενα.

Πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις. 'Οταν πλέον δεν χωρούσε άλλα, κοίταξε τους φοιτητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε κι εκείνοι συμφωνησαν.
Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο και να γεμίζει τα κενά ανάμεσα στα μπαλάκια του τένις. Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια, ρώτησε τους φοιτητές αν το βάζο ήταν γεμάτο κι αυτοί απάντησαν "ναι".

Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και την έριξε στο βάζο γεμίζοντας τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια. Ρώτησε πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο και πήρε πάλι την ίδια απάντηση.'Ναι".

Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από την έδρα του δυο κούπες με καφέ και έριξε τον καφέ στο βάζο, ενώ οι φοιτητές κοίταζαν απορημένοι.

"Τώρα" λέει ο καθηγητής ,"θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει την ζωή σας, οι μπάλλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και πολύτιμα πράγματα στη ζωή σας, όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα, που ακόμα και όλα τ' άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν τη ζωή σας.

Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά, όπως η δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι.

Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις.

Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα έχετε χώρο, χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα.

Φροντίστε πρώτα για τα μπαλάκια του τένις μετά για τα χαλίκια και τέλος για την άμμο".

Ένας φοιτητής σήκωσε το χέρι του και ρώτησε,τι αντιπροσώπευε ο καφές.

Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε: "Ο καφές είναι για να σας δείξει, πως, όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφεδάκι μ' ένα φίλο"

Όταν οι υποθέσεις και τα θέματα της καθημερινότητάς μας γίνουν τόσα πολλά, που δεν επαρκεί ο χρόνος του 24ωρου για να τα χειριστούμε, να θυμηθούμε, το βάζο του γλυκού και τις δυο κούπες καφέ.

```````````````````````````````````

Το παραπάνω κείμενο μου το έστειλε χθές ενας φίλος μου.Όταν τον ρώτησα γι'αυτό απόρησε που δεν το είχα διαβάσει η ακούσει ποτέ ώς τώρα..κι όμως!!

Ομολογώ ότι το διάβασα πολλές φορές..μετά απο κάποια ώρα ήρθε στο μυαλό μου η "Αννα"φίλη που είχα καιρό να δώ..-μου έλειψε η Άννα,μονολόγησα..αρπάζω το τηλέφωνο και πληκτρολογώ τον αριθμό της ..-Πάμε για καφέ; της λέω με το που σήκωσε το τηλ..

-Μπα;

-αποφάσισες επιτέλους να πάμε για καφέ;

-Φύγαμεεε!!!!!!Φώναξε.

Σε μισή ώρα περίπου μετά το τηλεφώνημα είμασταν με δυο κούπες καφέ μπροστά μας..

Περάσαμε πολύ όμορφα,γκρινιάζαμε για το ποια θα πρωτομιλήσει...μα είχαμε τόσα να πούμε....

Ευχαριστώ τον φίλο μου που μου έστειλε να διαβάσω το κείμενο...

Και...για σκεφτείτε κι εσείς...μήπως έχετε καιρό να δείτε την "ΑΝΝΑ";

24 Ιουλίου 2008

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη
της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

- Μα πού γύριζες

Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου' λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
'Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείληΚι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα

Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα

'Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του
'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση

Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ-ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ



"Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος".Ο άνθρωπος με την πάροδο του χρόνου,διαμορφώνει την προσωπικότητά του και αποκτά ενδιαφέροντα ανάλογα με τις επιρροές ή τα ερεθίσματα που δέχεται. Επιλέγει τη ζωή που θα ακολουθήσει και μέσα από τον χρόνο "γλύπτη" "πλάθεται" από τις περιστάσεις από τις οποίες διέρχεται. Έτσι,όπως η μορφή των βράχων αλλάζει από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των κυμάτων με το πέρασμα του χρόνου,έτσι κι ο άνθρωπος αποκτά διαφορετική υπόσταση.

edelweiss



16 Ιουλίου 2008

O ΔΡΟΜΟΣ

Ο δρόμος- Ανδρέας Εμπειρίκος

"Θαμπός ο δρόμος την αυγή, χωρίς σκιές· λαμπρός σαν ήχος κίτρινος πνευστών το μεσημέρι με τον ήλιο. Tα αντικείμενα, τα κτίσματα στιλπνά και η πλάσις όλη με πανηγύρι μοιάζει, χαρούμενη μέσα στο φως, σαν πετεινός που

σ' έναν φράχτη αλαλάζει.
Aμέριμνος ο δρόμος εξακολουθεί, σαν κάποιος που σφυρίζοντας (αέρας της ανοίξεως σε καλαμιές) αμέριμνος διαβαίνει, και όσο εντείνεται το φως, η κίνησις των διαβατών, πεζών και

Αυτός που ταξιδεύει μόνος του, μπορεί να ξεκινήσει σήμερα. Αλλά αυτός που ταξιδεύει με κάποιον άλλον πρέπει να περιμένει μέχρι να ετοιμαστεί κι ο άλλος και γι' αυτό μπορεί να πάρει χρόνο προτού φύγουν.

Henry David Thoreau, 18 εποχουμένων, στον δρόμο αυξάνει και πληθαίνει.
Oι διαβάται αμέτρητοι. Aνάμεσα σε αγνώστους ποιητάς και αγίους ανωνύμους, ανάμεσα σε φορτηγά διαδρομών μεγάλων, όλοι, αστοί και προλετάριοι διαβαίνουν, όλοι υπακούοντες σε κάτι, σε κάτι συχνά πολύ καλά μασκαρεμένο


(τουτέστιν υπακούοντες στην Mοίρα) άλλοι πεζοί και άλλοι μετακινούμενοι με τροχοφόρα, με οχήματα λογής-λογής, τροχήλατα ποικίλα, μέσ' στην βοή διαβαίνοντες και την αντάρα, με Σιτροέν, με Kαντιλλάκ, με Bέσπες και με κάρρα.

------------------------------------
----------
Είπαν:

Τας λεωφόρους μη βαδίζειν.

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Θα πουν ότι είσαι σε λάθος δρόμο, αν είναι ο δικός σου.

Antonio Porchia, 1885-1968, Ιταλοαργεντινός ποιητής

Αν δεν θες να χάσεις τα μάτια και το μυαλό σου, να ακολουθείς τον ήλιο περπατώντας στη σκιά.

Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος

Ο μόνος δρόμος για τους διανοουμένους είναι ο δρόμος του Γκάντι. Ο δρόμος της μη βίας.

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Την αυγή μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας.

Χαλίλ Γκιμπράν, 1883-1931, Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος

Ο δρόμος είναι η ζωή.

Jack Kerouac, Αμερικανός συγγραφέας

Αν δεν υπάρχει δρόμος, εμείς θ' ανοίξουμε το δρόμο.

Αννίβας, 247 - 183 π.Χ., Καρχηδόνιος στρατηλάτης

Μην ακολουθείς το μονοπάτι για να πας εκεί όπου μπορεί να σε οδηγήσει. Αντίθετα, πήγαινε από εκεί που δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε το χνάρι σου.

Ralph Waldo Emerson, 1803-1884, Αμερικανός φιλόσοφος

Δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο μονοπάτια και όλα είναι ίδια γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Αρκεί το μονοπάτι να το ακολουθήσεις χωρίς φόβο και χωρίς φιλοδοξία. Και αρκεί το μονοπάτι να έχει καρδιά.

Κάρλος Καστανέντα, 1925-1998, Περουβιανός συγγραφέας

Δεν γίνεται να κρατήσουμε ένα δαυλό για να φωτίσουμε το δρόμο κάποιου άλλου, χωρίς να φωτίσουμε και τον δικό μας.

Ben Sweetland, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας

Όταν κάποιος τραβάει το δικό του δρόμο, δεν κινδυνεύει να τον προσπεράσουν.

Οι άνθρωποι, ψάχνοντας την ευτυχία και την ολοκλήρωση, παίρνουν διαφορετικούς δρόμους. Επειδή δεν ακολουθούν το δρόμο που ακολουθείς εσύ, δεν σημαίνει ότι έχουν χαθεί.

H. Jackson Brown, Jr., Αμερικανός συγγραφέας

Μη ζητάς κατευθύνσεις από κάποιον που ξέρει. Θα σ' εμπ οδίσει να περιπλανηθείς

Nachman, 1772-1810,

Το ταξίδι για τις μεγάλες τιμές δεν περνάει από εύκολους δρόμους.

Philip Sidney, 1554-1586, Άγγλος Ποιητής

Πολλές φορές βρίσκω πού θα 'πρεπε να πηγαίνω, ξεκινώντας για κάπου αλλού.

Richard Buckminster Fuller, 1895-1983, Αμερικανός εφευρέτης

17-1862, Αμερικανός συγγραφέας

Λένε ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική. Μα από τη στιγμή που ο Κολόμβος σαλπάρισε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, τι θα μπορούσε να είχε κάνει η Αμερική για να τον αποφύγει;

Francis Claude, 1739-1800, Γάλλος στρατιωτικός & συγγραφέας

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.

Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κωνστα
ντίνος Καβάφης, 1868-1933, Ποιητής ("Ιθάκη")

Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή.

Λογής ταξίδια μ΄ έχουν τρικυμίσει
μ΄ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί

και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.

Κ
ωστής Παλαμάς, 1859-1943, Ποιητής

Για όλους μας υπάρχει ένας δρόμος για να ακολουθήσουμε...τώρα αν ο δρόμος είναι φωτεινός,αν ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε έχει καρδιά είναι καθαρά επιλογή μας!!Υπάρχουν χιλιάδες δρόμοι..της ιδιοτέλειας-καθαρά εγωιστικός δρόμος,της κακίας-σκοτεινός δρόμος,του φθόνου-δρόμος γεμάτος αγκάθια,της γνώσης-δρόμος φωτεινός,της αλληλεγγύης και καλοσύνης-δρόμος ισιος(χωρίς σαμαράκια) :) με καρδιά,της αγάπης -κι' αυτός ο δρόμος έχει καρδιά ..εμείς θα αποφασίσουμε λοιπόν ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε,απο μας εξαρτάται η πορεία της ζωής μας.Σίγουρα δεν είναι εύκολη αυτή η πορεία και θα είναι πολλές φορές που θα χαθούμε η θα μπερδευτόυμε,μπορεί και να πάρουμε λάθος δρόμο σημασία έχει να το καταλάβουμε και να ψάξουμε τον δικό μας...που σίγουρα δεν θα θέλαμε να είναι σκοτεινός αλλά ούτε γεμάτος μ'αγκάθια...

EDELWEISS

6 Ιουλίου 2008

Η εξημέρωση...

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

Τότε ήταν που παρουσιάστηκε η αλεπού:
- Καλημέρα, είπε η αλεπού.

- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που γύρισε προς το μέρος απ' όπου ακουγόταν η φωνή, μα δεν είδε τίποτε.
- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω από τη μηλιά...
- Ποια είσαι συ; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη...
- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
- Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρί
γκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος...
- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι εξημερωμένη.
- Α! συγνώμη, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα, αφού σκέφτηκε λίγο, πρόσθεσε:
- Τι πάει να πει «εξημερωμένη»;

- Δεν θα είσαι από 'δω, είπε η αλεπού, τι ψάχνεις να βρεις; - Ψάχνω να βρω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι σημαίνει εξημερωμένη;
- Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούν. Αυτό
είναι πολύ ενοχλητικό. Ακόμη ανατρέφουν κότες. Είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Μήπως ψάχνεις για κότες;
- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας, ψάχνω για φίλους. Τι σημαίνει «εξημερώνω»;
- Είναι κάτι ξεχασμένο για
τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».
- Δημιουργώ δεσμούς; - Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...
- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω πως μ' έχει εξημερώσει...
- Καθόλου απίθανο, είπε η αλεπού. Πάνω στη Γη βλέπει κανείς κάθε λογής πράματα...
- Ω! Αυτό δεν έγινε στη Γη, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Η αλεπού φάνηκε να ενδιαφέρεται πολύ. - Σ' ένα άλλο πλανήτη;
-Ναι.

- Υπάρχουν κυνηγοί σε κείνο εκεί τον πλανήτη;
- Όχι.
- Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον! Και κότες;
- Όχι.
- Τίποτε δεν είναι τέλειο, αναστέναξε η αλεπού. Όμως, η αλεπού ξαναγύρισε στην ιδέα της: - Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους κι όλοι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο. Λοιπόν, κι εγώ κάπως βαριέμαι. Όμως, αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο ήλιος. Θα γνωρίσω ένα θόρυβο από βήματα διαφορετικά απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα βήματα με κάνουν να καταχωνιάζομαι μέσα στη γη. Το δικό σου θα με φωνάζει να βγω έξω από την τρύπα μου, σαν να 'ναι μια μουσική. Κι ύστερα, κοίταξε! Βλέπεις εκεί κάτω τα σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα, το σιτάρι δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Κι αυτό είναι θλιβερό! Μα εσύ έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα 'ναι υπέροχα όταν θα μ' έχεις εξημερώσει! Το στάρι που είναι χρυσαφένιο, εσένα θα μου θυμίζει. Και θ' αγαπώ το θόρυβο του ανέμου καθώς θα περνάει ανάμεσα από τα στάχυα του σταριού. Η αλεπού σώπασε και βάλθηκε να κοιτάζει το μικρό πρίγκιπα για πολλή ώρα.
- Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε!
- Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό. Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα. - Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν την δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν κάτι. Αγοράζουν πράγματα ετοιματζίδικα, φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια από τους εμπόρους. Και καθώς δεν υπάρχουν ποτέ έμποροι που να γίνονται φίλοι, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα πρέπει να καθίσεις κάπως μακριά από μένα, όπως κάνω τώρα εγώ, πάνω στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου και συ δεν θα λες τίποτε. Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Όμως, κάθε μέρα, θα μπορείς να 'ρχεσαι και να κάθεσαι κάπως πιο κοντά σε μένα... Την άλλη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας ξαναγύρισε.
- Θα 'ταν καλύτερα να 'ρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν, για παράδειγμα, πρόκειται να έρθεις στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις κιόλας εγώ θ' αρχίσω να 'μαι ευτυχισμένη. Όσο θα προχωρεί η ώρα, τόσο περισσότερο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις κιόλας θ' αρχίσω να εκνευρίζομαι και ν' ανησυχώ. Θα 'χω ανακαλύψει το τίμημα της ευτυχίας! Μα όταν εσύ θα 'ρχεσαι μια οποιαδήποτε ώρα, δεν ξέρω ποια, ποτέ δεν θα ξέρω πότε θ' αρχίσω να καρδιοχτυπώ... Χρειάζονται ορισμένα τυπικά.
- Τι είναι ένα τυπικό; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
- Είναι κι αυτό κάτι ξεχασμένο από πολύν καιρό, είπε η αλεπού. Κάτι που κάνει κάποια μέρα να 'ναι διαφορετική από τις άλλες μέρες, μια ώρα διαφορετική από τις άλλες ώρες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια τυπικότητα στους κυνηγούς. Την Πέμπτη χορεύουν με τις κοπέλες του χωριού. Τότε, η Πέμπτη είναι μια μέρα υπέροχη! Κατηφορίζω για περίπατο μέχρι τ' αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν κάθε φορά που θα τους ερχόταν το κέφι, οι μέρες θα 'μοιαζαν όλες ίδιες, με αποτέλεσμα να μην έχω εγώ ποτέ διακοπές. Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα του αποχωρισμού:
- Αχ! είπε η αλεπού... Θ' αρχίσω τα κλάματα.
- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.
- Μα συ θα βάλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε!
- Κάτι κερδίζω, είπε η αλεπού, είναι το χρώμα του σιταριού.
Ύστερα πρόσθεσε:
-Πήγαινε πάλι να δεις τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο.
- Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις κι εγώ θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό. Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να πάει να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα:
- Δεν είναι ολότελα όμοια με το δικό μου σκέφτηκε..όχι δεν είσαστε, τους είπε. Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και σεις δεν έχετε εξημερώσει κανένα. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Κι εκείνη δεν ήταν παρά όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες. Όμως εγώ την έχω κάνει φίλη μου κι είναι τώρα μοναδική στον κόσμο. Και τα τριαντάφυλλα έδειξαν να τα 'χουν πειράξει πολύ τα λόγια του μικρού πρίγκιπα.
- Είσαστε όμορφα, μα είσαστε άδεια, πρόσθεσε. Κανείς δεν θα μπορούσε να πεθάνει για σας. Σίγουρα, κάποιος τυχαίος περαστικός, βλέποντας το δικό μου λουλούδι θα νόμιζε πως σας μοιάζει. Μα, από μόνο του αυτό, είναι πιο σημαντικό από όλα εσάς, γιατί εγώ το ποτίζω, το προφυλάσσω κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. Γιατί είναι αυτό που εγώ προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί αυτό είναι που του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο ή τρεις που τις άφησα για να γίνουν πεταλούδες). Γιατί αυτό είναι εκείνο που το άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή, μάλιστα, μερικές φορές να σωπαίνει. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου. Και γύρισε προς την αλεπού.
- Γεια σου, είπε...
- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.
- Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό. - Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου... έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει.
~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

Ένα απ'τα αγαπημένα μου βιβλία..ο μικρός πρίγκιπας του ΣΑΙΝΤ ΕΞΥΠΕΡΥ.Ειδικά το κεφάλαιο της εξημέρωσης το λατρεύω!!Ένα κεφάλαιο με βαθύτατο νόημα..γιατί " Δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια. Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι,μόνο με την καρδιά μπορείς να δείς σωστά"

"Έτσι και ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του μοναδικότητα και γι'αυτό είναι ξεχωριστός.

Αυτό που προσπαθούμε να
κάνουμε είναι να κάνουμε τον κάθ
ε άνθρωπο ίδιο με όλους τους άλλους ενώ αυτό που θα έπρεπε να
κάνουμε είναι να παρακινούμε τον καθένα να αναπτύξει και να ανακαλύψει την
μοναδικότητα του."(Λ.ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ)

Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά που εξημερώσατε κάποιον,
ή που σας εξημέρωσε κάποιος;
Που έγινε μοναδικός-η για εσας ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους?
Μήπως.. λέω, μήπως έχουμε κλειστεί στο "¨καβούκι"μας φοβούμενοι να δείξουμε τον εαυτό μας και την μοναδικότητα μας
στους άλλους πιστεύοντας ότι με την διαδικασία της εξημέρωσης χάνουμε εμάς;......
Εμένα πάντως κάποιοι εδώ γύρω με εξημέρωσαν η τους εξημέρωσα δεν είμαι σιγουρη,όπως και να 'χει όμως.. είμαι πολύ ευτυχισμένη!!!Είναι οι φίλοι μου και είναι μοναδικοί πλέον για μένα!!!!!Να είναι πάντα καλά!