Σκισμένο ψαθάκι

Σήμερα σκέφτηκα να βάλω σε τάξη την βιβλιοθήκη μου..τελευταία την μπέρδεψα αρκετά θα έλεγα..έτσι λοιπόν ξεκίνησα να τακτοποιώ..φτάνοντας στους Έλληνες πεζογράφους, τράβηξε την προσοχή μου,ενα βιβλίο που διάβασα πριν χρόνια..το "σκισμένο ψαθάκι"..το πήρα στα χέρια μου..χαζεύοντας την εικόνα του βιβλίου σκεφτόμουν πόσα συναισθήματα είχα νιώσει διαβάζοντάς το..είχα δακρύσει θυμάμαι.

Είναι εκείνη, η άλλη πλευρά..εκεί που για κάποιον λόγο η αγάπη δεν μπόρεσε να τρυπώσει απο πουθενά σε 'κείνο το σπίτι..ούτε μια τρυπούλα δεν της άφησαν ανοιχτή..

H έλλειψη αγάπης και η ανασφάλεια που συνεπάγεται σπρώχνουν τους ήρωες, σε έναν ξεπεσμό..

Όχι όλους. Kάποιοι θα συμβιβαστούν με τους κανόνες του παιχνιδιού και θα το ρίξουν στο κυνήγι του χρήματος, λερώνοντας και τους πιο ιερούς δεσμούς, τους δεσμούς του αίματος, όπως φαίνεται χαρακτηριστικά στο «Σκισμένο ψαθάκι». Aυτό βέβαια δεν θα τους κάνει καθόλου πιο ευτυχισμένους..μα καθόλου!

"Απο το ημερολόγιο της Ρόζυ"..

Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων.

Σ'ένα μονοπάτι που έχουν φυτρώσει στην άκρη του κάτι πολύχρωμα όνειρα.
Σαν αγριολούλουδα. Πέρα απ'τα σύνορα της ψυχής μου.Πέρα απ'τα σύνορα της λογικής μου.
Στην κόψη της νύχτας.
Πήρα την ανάσα της ροδακινιάς και ξέπλυνα το πρόσωπό μου. Έκλεψα το χαμόγελο από τον ύπνο ενός παιδιού και σκέπασα τη γύμνια μου. Μάζεψα τα σκόρπια φύλλα του Φθινοπώρου και άναψα φωτιά να ζεσταθώ. Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων. Αν ακούσω το κλάμα τους,θα κρυφτώ στις φτερούγες εκείνου του μικρού πουλιού,που τραγουδάει,γιατί ονειρεύεται ένα κόκκινο τσαμπί σταφύλι. Αν συναντήσω ένα χείμαρρο,θα γίνω φεγγάρι και θα μπερδευτώ στα κλωνάρια κείνης της λεύκας,που ψιθυρίζει τα μυστικά της στα περαστικά σύννεφα. Αν συναντήσω τη λύπη,θα της ζωγραφίσω ένα χρωματιστό καραβάκι. Αν συναντήσω ένα θαλασσοπούλι,θα κρεμάσω στο πόδι του ένα ραβασάκι να το πάει σε κείνον που αγαπώ. Αν συναντήσω το θάνατο,θα χαζέψω τη χαίτη του αλόγου του,ώσπου να με σηκώσει στην αγκαλιά του. Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων. Σ'ένα μονοπάτι που φυτρώνουν στην άκρη του κάτι πολύχρωμα όνειρα.
Σαν αγριολούλουδα.
Αν συναντήσω το Θεό,θα του χαρίσω δύο ερωτευμένα χρυσομάμουνα.

````````````````````
Αυτο είναι έρωτας..
"-Ξέρεις τι είναι ο έρωτας; Το βαθύ μπλε τ' ουρανού. Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας. Το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού. Τα χρώματα της ψυχής, Ρόζυ, αυτός είναι ο έρωτας.
-Δεν θέλω να τελειώσει ποτέ αυτό που ζούμε εμείς οι δυο.
-Μη βρίζεις, Ροζυ. Δεν υπάρχουν κλειδαριές ασφαλείας στα αισθήματα. Όλη η ζωή είναι αυτή η ώρα. Ζήσε. Μη βρίζεις. Μη σκέφτεσαι. Μη μιλάς. Χάρισε το κορμί σου στους ανέμους. Αφησε την ψυχή σου να λιώσει. Να χυθεί μέσα στις χούφτες μου. Τίποτα δεν υπάρχει έξω απο μας τους δύο. Τίποτα δεν έγινε ποτέ καλύτερο στην πλάση. Ούτε θα γίνει."