13 Νοεμβρίου 2008

ΠΕΡΑΣΑ



Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη.

Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ'όλα.Λίγο απ'όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ'ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι δεν ειμαι λυπημένη.

Πέρασα μέρες με βροχή,
εντάθηκα πίσω απ'αυτό
το συρματόπλεγμα το υδάτινο
υπομονετικά κι απαρατήρητα,
όπως ο πόνος των δέντρων
όταν το ύστατο φύλλο τους φεύγει
κι όπως ο φόβος των γενναίων.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη.

Πέρασα από κήπους,στάθηκα σε συντριβάνια
και είδα πολλά αγαλματίδια να γελούν
σε αθέατα αίτια χαράς.
Και μικρούς ερωτιδείς,καυχησιάρηδες.
Τα τεντωμένα τόξα τους
βγήκανε μισοφέγγαρο σε νύχτες μου και ρέμβασα.
Είδα πολλά και ωραία όνειρα
και είδα να ξεχνιέμαι.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη.

Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
τα δικά μου και των άλλων,
κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσα τους
να περάσει ο πλατύς χρόνος.
Πέρασα από ταχυδρομεία και ξαναπέρασα.
Έγραψα γράμματα και ξαναέγραψα
και στο θεό της απαντήσεως προσευχήθηκα άκοπα.
Έλαβα κάρτες σύντομες:
εγκάρδιο αποχαιρετιστήριο από την Πάτρα
και κάτι χαιρετίσματα
απο τον Πύργο της Πίζας που γέρνει.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη που γέρνει η μέρα.

Mίλησα πολύ.Στους ανθρώπους,
στους φανοστάτες,στις φωτογραφίες.
Και πολύ στις αλυσίδες.
Έμαθα να διαβάζω χέρια
και να χάνω χέρια.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη.

Ταξίδεψα μάλιστα.
Πήγα κι από εδώ,πήγα και από εκεί...
Παντού έτοιμος να γεράσει ο κόσμος.
Έχασα κι από εδώ,έχασα κι από κεί.
Κι από την προσοχή μου μέσα έχασα
κι από την απροσεξία μου.
Πήγα και στη θάλασσα.
Μου οφειλόταν ένα πλάτος.Πές πως το πήρα.
Φοβήθηκα τη μοναξιά
και φαντάστηκα ανθρώπους.
Τους είδα να πέφτουν
από το χέρι μιας ήσυχης σκόνης,
που διέτρεχε μιάν ηλιαχτίδα
κι άλλους από τον ήχο μιας καμπάνας ελάχιστης.
Και ηχήθηκα σε κωδωνοκρουσίες
ορθόδοξης ερημιάς.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη.

Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα.
Και δεν μου έλειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα.
Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια,
σκοτεινή,με ακόνισε.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη.

Όσο μπόρεσα έφερ'αντίσταση σ'αυτό το ποτάμι
όταν είχε νερό πολύ,να μη με πάρει,
κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό
στα ξεροπόταμα
και παρασύρθηκα.

Όχι,δεν είμαι λυπημένη.
Σε σωστή ώρα νυχτώνει.

KIKH ΔΗΜΟΥΛΑ

Η ποίηση της Δημουλά δεν παρακολουθεί και δεν παρατηρεί μια καθορισμένη πραγματικότητα η γλώσσα της αντίθετα είναι μέρος αυτής της πραγματικότητας, είναι μια αναγέννηση του υλικού στοιχείου μέσω της μνήμης στο χώρο της πληρότητας και της ολοκλήρωσής του. Η ύλη για τη Δημουλά δεν είναι κάτι εξωτερικό και ξένο προς την ανθρώπινη ψυχή, αλλά το μίγμα των εμπειριών μας που μέσα μας αποκτά τη διάσταση της πληρότητάς του, η ποίηση τελειώνει και συμπληρώνει την ωραιότητα των μορφών, συμβάλλοντας στην ανάδυση αυτής της αόρατης ποιότητας του λόγου που μόνο η ποίηση συμβάλλει στην πραγμάτωσή της. Η Δημουλά προσδίδει στο υλικό την πληρότητά του μέσω της αισθητικής της γλώσσας, και εδώ ακριβώς βρίσκεται το αποκαλυπτικό στοιχείο της ποίησής της.

30 σχόλια :

  1. Κοριτσάκι... όχι δεν είμαι λυπημένη.. Υπέροχο.
    Φιλί μεγάλο για καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οχι δεν είσαι λυπημένη,φυσικά και δεν είσαι!!
    ...το δικό σου ταξίδι ίσα που ξεκίνησε μικρή :)

    ..η πιο όμορφη "καλημέρα" που πήρα σήμερα.
    Το δικό μου φιλί μεγαλύτερο και διπλό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλη Μερα.,οχι ....αυτή ή Μέρα
    ξεκινησε τόσο Ωραία,υποκλινομαι
    με αγάπη, ενας ακολουθος'θαυμαστης
    τής'Πέννας΄Σου..
    ........:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα τι όμορφη μέρα η σημερινή..ναι καλέ μου Νισπελλάκο ξεκίνησε πολύ όμορφα η μέρα μας..όχι, δεν είμαστε λυπημένοι!!

    Σ'ευχαριστώ πολύ!
    Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα.

    Καλημέρα με Αγάπη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Φωνή σε αδειοδρόμους
    Για σας θα κάνω μια καλύτερη τιμή
    είπε το Τίποτα στο Κάτι
    κι εκείνο το ηλίθιο το ’χαψε."
    Δεν μπορώ να είμαι λυπημένη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Ο,τι άλλωστε υπάρχει, το Κάτι, είναι φενάκη. Απλό σκηνικό του Τίποτα"

    ...Ούτε εγώ!

    Καλημέρα hana

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι τόσο υπέροχο αυτό που διάβασα, που δεν έχω λόγια... Λάτρεψα την φαντασία της σύνθεσης, την ανατροπή του πραγματικού, με το πιο πραγματικό, αυτό που βλέπουν της ψυχής τα μάτια. Σαγηνευτικές φράσεις σαν ώριμη νύχτα κάτω από πανσέληνο, τότε που η μέρα του πριν και του μετά, δε μπορεί να την αγγίξει. Κι είναι μόνη με μας...
    Μια καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ..«Πρώτα πρώτα, είναι μια συνάντησή μου με λέξεις που έχουν καθαρά βασανιστικές προθέσεις απέναντί μου. Μου αντιστέκονται και πρέπει να κάνω μεγάλες διαπραγματεύσεις μαζί τους. Αυτή είναι μια διαδικασία επίπονη και ηδονική. Είναι ένα παζάρι ήχων, ένα παζάρι λέξεων. Προσέχω ποια θα μου τη φέρει, γιατί είναι πάρα πολύ ύπουλες. Δεν καταφέρνω πάντα ν' αποφεύγω τις ακατάλληλες. Είναι περίεργο, πώς ενώ είμαι τόσο καχύποπτη απέναντί τους, εν τούτοις με ξεγελούν πάρα πολύ. Κι αυτό φαίνεται στο αποτέλεσμα του μέτριου ή του κακού ποιήματος».

    Κική Δημουλά


    ...Kαι τώρα που το σκέφτομαι,είχε πανσέληνο χθές που έκανα ανάρτηση αυτό το ποίημα Νικόλαε..χαίρομαι που πέρασες απο δώ και ένιωσες όλα αυτά :)

    H νύχτα
    Όνομα ουσιαστικόν
    Γένους θηλυκού
    Ενικός αριθμός
    Οι νύχτες.
    Οι νύχτες απο δώ και πέρα.

    Και oι δικές σου μέρες να είναι πολύ όμορφες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μέσα από την λύπη , έρχεται η χαρά.Κάτι τέτοιο φαντάζομαι , να εννοεί η Δημουλά ! Οι στίχοι της είναι φανταστικοί και η συγκίνηση ακολουθεί την δική της την ροή ! Να είσαι καλά λουλουδάκι. Φιλιά , για καλή βραδιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. με εκανες πιο χαρουμενο σημερα το πρωι...γιατι εχτες ημουν λυπημενος.
    καλημερα σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Σκόρπιες σκέψεις,γι'αυτό αγαπάω πολύ την ποίηση,μας δίνει την δυνατότητα να εκφραστούμε με τον δικό μας τρόπο σκέψης.
    Η ποίηση, όπως και κάθε πνευματικό έργο ενός ανθρώπου μας δίνει την εικόνα του πνευματικού βίου του ανθρώπου τα χαρίσματα και τα ελαττώματά του, τις αρετές, τα πάθη και τα μίση του, τη μεγαλοσύνη και την ευτυχία του, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες,τις προοπτικές για το μέλλον..και το μεγαλείο της ποίησης για μένα, είναι ότι ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο τον κάθε στίχο την κάθε λέξη ενός ποιήματος που διαβάζει.
    Μέσα από την λύπη,έρχεται η χαρά..η χαρά που "νύχτωσε" τη σωστή στιγμή για την ποιήτρια ίσως.
    Την ευχαρίστηση της ποιήτριας για τη ζωή της,ο χρόνος δείχνει έντονα πια τα σημάδια του,μα είναι χαρούμενη..γιατί δεν κύλησε άσκοπα,της χάρισε..λίγο απ'όλα!

    Καλημέρα και καλό ΣΚ ποιητά μου!!
    Και δικά μου φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημέρα Σπύρο..:)

    Φιλί σε κείνα τα υπέροχα τρυφερά δαχτυλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα Γρηγόρη

    Χθές ήταν χθές..σήμερα είναι μια
    άλλη μέρα έτσι? :)

    Nα έχεις ενα πολύ χαρούμενο Σαββατοκύριακο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Όχι, φυσικά και δεν είμαι λυπημένη...
    Αγαπώ, δεν κρίνω και περπατώ στην Ατραπό της Αλήθειας..
    Πως θα μπορούσα να είμαι λυπημένη;

    Να έχεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, Αστρολουλουδένια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όχι θησαυρένια δεν θα μπορούσες..


    Σ'ευχαριστώ και συ να έχεις πολύ όμορφο σαββατοκύριακο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όχι δεν είμαστε λυπημένοι!!!
    Είμαστε πολύ χαρούμενοι που
    σε έχουμε κοντά μας
    ... να σκορπίζεις
    ανθοπέταλα γνώσης, ομορφιάς και συγκίνησης!

    Καλημέρα... με ημέρες ακόμη πιο λαμπερές και "ξεχωριστές" αγκαλιές;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Kαλημέρα.
    Πόσο μελαγχολικά υπέροχο...
    Μια λύπη που αρνείται τον εαυτό της.
    Μια συγκινητική αλληλοδιαδοχή πίστης και απογοήτευσης.

    Σ΄ ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ούτε εγώ είμαι λυπημένη,αντιθέτως είμαι πολύ χαρούμενη, που σας έχω κοντά μου καλοί μου πολεμιστές.
    Να σκορπίζω ανθοπέταλα γνώσης είπατε..
    Μα η γνώση, πρέπει να μοιράζεται,
    και οι δικές μου γνώσεις,είναι τόσο λίγες..
    Όμως είμαι μελετηρή και και με μεγάλη θέληση για μάθηση.(δανεισμένο απο Δημουλά)
    Θα ήμουν πολύ ευτυχισμένη αν κάποια στιγμή μπορέσω να πώ κι εγώ"ξέρω λίγο απ'όλα!"όπως η ποιήτριά μας.
    Και είμαι ευτυχισμένη, που μπορώ να μοιράζομαι μαζί σας,κάποια από αυτά που μας χάρισαν απλόχερα όλοι αυτοί οι σπουδαίοι Ανθρωποι!
    Άλλωστε αυτοί πρώτοι δεν τα μοιράστηκαν μαζί μας?

    Καλησπέρα... και οι δικές σας ημέρες να είνα πάντα λαμπερές!! και ναί.. "ξεχωριστές" αγκαλιές και ένα ξέχωρο φιλί! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μια λύπη που αρνείται τον εαυτό της.

    Αυτό μου άρεσε πολύ..τα λέει όλα πιστεύω! :)

    Όχι,μην ευχαριστείς εμένα καλή μου Σουζάνα..Ευχαριστούμε την Κυρία Δημουλά που μας χάρισε αυτό το
    υπέροχο αν και μελαγχολικό όπως είπες αριστούργημά της!!

    Καλό βράδυ κορίτσι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πως να είμαστε λυπημένοι με τόσα ωραία ποιήματα;
    Όχι, μόνο χαρά έχουμε που τα διαβάζουμε και περνάμε Κυριακή βράδυ για μια καλησπέρα καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τις τελευταίες μέρες βλέπω γύρω μου, πολλούς χαρούμενους ανθρώπους Σταύρο,που εγώ χαίρομαι διπλά! :)


    Πάντα ευπρόσδεκτη η καλησπέρα απο καρδιάς!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Εξαιρετικη η Δημουλα !
    Δεν εχω λόγια για τις ποιητριες του «υψους» και της ποιοτητας της.
    Την ευχαριστω που υπαρχει.

    Ωραια αναρτηση λουλουδακι.

    καλη βδομαδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Kι'εγώ έτσι νιώθω Φαραώνα..
    Σ'ευχαριτώ!

    Καλή εβδομάδα και για σένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πέρασα...
    Ένα ταξίδι στη ζωή....
    Το ταξίδι έχει σημασία...
    Αν το κάνεις το τέρμα ποιο θα 'ναι δε σε νοιάζει...
    Πως να 'σαι λυπημένος όταν αρχίζει να νυχτώνει;
    Οι βροχές, οι κήποι,τα όνειρα, οι χαρές, οι λύπες, οι άνθρωποι....
    Πως να ΄σαι λυπημένος;
    ''Όσο μπόρεσα έφερ'αντίσταση σ'αυτό το ποτάμι
    όταν είχε νερό πολύ,να μη με πάρει,
    κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό
    στα ξεροπόταμα
    και παρασύρθηκα.''

    Για όσα έζησες...να χαμογελάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πέρασα...πήγα απο δώ,κι'απο 'κεί..
    κι έχω ακόμη να πάω κι αλλού..
    μακάρι να'ναι μακρύς ο δρόμος!
    Nαί Βασίλη,το ταξίδι έχει σημασία..
    Και γιατί να'μαι λυπημένη?
    Όταν πέσει η νύχτα θα φέρνω στον νού μου το ταξίδι, και θα χαμογελώ..
    "Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
    τα δικά μου και των άλλων,
    κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσα τους
    να περάσει ο πλατύς χρόνος"

    Πως να 'σαι λυπημένος όταν αρχίζει να νυχτώνει;
    Οι βροχές, οι κήποι,τα όνειρα, οι χαρές, οι λύπες, οι άνθρωποι....
    Ναί,οι άνθρωποι..
    ''Όσο μπόρεσα έφερ'αντίσταση σ'αυτό το ποτάμι
    όταν είχε νερό πολύ,να μη με πάρει,
    κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό
    στα ξεροπόταμα
    και παρασύρθηκα.''

    ...κι' εγώ!

    Κοίτα με..χαμογελώ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλησπέρα και από εμένα. Μπήκα τυχαία στο μπλογκ και ανακάλυψα ένα μικρό θησαυρό ποιημάτων. Συγχαρητήρια. Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Καλησπέρα κι'απο μένα Έλενα..απ'ότι καταλαβα αγαπάς κι'εσύ την ποίηση.
    Τυχαίο αλλά πολύ όμορφο το πέρασμά σου..:)

    Σ'ευχαριστώ πολύ!

    Καλό σου βράδυ..με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. καλο παρασκευοσαββατοκυριακο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ευχαριστώ πολύ Σπύρο και το δικό σου
    ΣΚ να είναι πολύ όμορφο! :)

    Kαλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
στη σκηνή,
σαν ροκ συγκρότημα…κι αν μας αντέξει το σκοινί…θα φανεί στο χειροκρότημα.