Ελλάδα-Παρθενώνας

"Eσ'είσαι που κορώνα σου φορείς το βράχο;
Εσ'είσαι?
Βράχε, που το ναό κρατάς,
κορώνα της κορώνας?
Ναέ, και ποιος να σ'έχτισε,
μες στους ωραίους ωραίο?
για την αιωνιότητα,με χάρη
Εσένα? Σ'εσέ αποκάλυψη ο ρυθμός,
κάθε γραμμή και Μούσα, λόγος το μάρμαρο έγινε,
κ'ιδέα η τέχνη,
και ήρθες στη χώρα τη θαυματουργή που
τα στοχάζεται όλα με τη βοήθεια των ωρών των
καλομετρημένων,
ήρθύς κι αγγέλισες με αχτίδες.
Έτσι κ εσύ.
Ούτε δύνοσουν αλλού ναέ,να ζήσεις παρά
όπου πρωτοφύτρωσες.
Ανθός, η Αθήνα γάστρα.
Εδώ του αθάνατου η πηγή,
της ερμιάς τώρα η κλάψα.
Στην ίδια γη,στων ίδιω σου θεών το κατατόπι,
καθώς φυτρώνουν απο των αθάνατων
τα δάκρυα κι απο μακάρων αίματα,
που στάζαν εδώ κάτω και βοήθαγαν τη γέννα τους,
φύτρωσες ως φυτρώναν οι νάρκισσοι κ'υάκινθοι και
οι δάφνες κ'οι ανεμώνες κι όσα απ' τανθρώπου το κορμί
στου λουλουδιού περνούσαν.
Κι όπου σου πήρανε βλαστό και σπόρο όπου σου κλέψαν,
το ξαναφύτρωμα άμοιαστο, για πάει του κάκου ο σπόρος.
ες απάνου απ'τους λαούς κι απάνου απ'τις θρησκείες,
κυκλώπιε,λυγερόκορμε,και σα ζωγραφισμένε.
Ομοια τα πολύτιμα παντοτινά μαγνάδια
ίδια στη στέγνια,στη νοτιά,στο φώς,
και στο σκοτάδι,
που χέρι δεν ξευφαίνει τα,και χρόνια δεν τα φτείρουν,
και μάτι δεν μπορεί να βρεί πως απ'αρχής
πλεχτήκαν κι'ανήμπορ' είναι η μαστοριά
να τα ξαναρχινήση. στοιχιά γιατί ταργάστηκαν απο
δροσοσταλίδες και νέραϊδοι με τους αφρο Ναέ, τα θέμελά σου εσέ δεν είναι ριζωμένα
σα να τη 'γγιξαν τρίσβαθα τη τέλειωση
του κόσμου, μηδέ το μέτωπό σου εσέ πάει πέρα από
τα γνέφια.
σαν πυραμίδας κολοσσός απάνου
σ'ερμοτόπι της Αφρικής.
Ανάλαφρα κρατάν εσέ στου αέρα τη διαφανάδα
τη γλαυκή των Ολυμπίων τα χέρια. Κ' η αρχοντική κορφή σου εσέ δίχως θρασά να πάει
για να χαθεί στα απέραντα που μάτι δεν τη φτάνει,
το Πνέμα προς ταπέραντα ξέρει απάλά και φέρνει.
Εσένα δε σε χτίσανε τυραγνισμένων όχλοι,
καματερά ανθρωπόμορφα στρωμένα
απ'τη βουκέντρα φαρμακερά
και αλύπητα δυνάστη αίμα- τοπότη.
Εσένα με το λογισμό κ'εσέ με το τραγούδι σε υψώσαν
των ελεύτερων οι λογισμοί εκεί όπου και
Νόμος σαν πρωτόγινε της Πολιτείας προστάτης,
με το ρυθμό πρωτόγινε,
κ'είταν κι αυτός τραγούδι΄ και ο δαμαστής σου,
μάρμαρο,ναέ,και ο πλαστουργός σου,
δίχως να ιδρώσει νικητής,δίχως-αγώνα πλάστης.
Κι ακούστε!
Πρέπει ο άνθρωπος,κάθε φορά που θέλει
να ξαναβρεί τα νιάτα του,νάρχεται στο ποτάμι
της Ομορφιάς να λούζεται.
Σ'όλα μπροστά τα ωραία να στέκεται αδιαφόρευτα
και γκαρδιακά να σκύβει προσκυνητής,
ερωτευτής,τραγουδιστής, διαβάτης.
Κι αφού όλων πάει ταξίματα και μεταλάβει απ'όλα πάλι
και πάντα να γυρνά σ'εσένα μ'έναν ύμνο.
Μ' εσένα το ξανάνιωμα του κόσμου ναρχινάει,
του κόσμου μ' εσέ να παίρνει τέλος.
Που να την βρω,και σαν την βρω,
που να την καταλάβω της καλλονής σου την ψυχή,
ναέ,και της ψυχής σου το μυστικό πώς να το πω,
τι δάχτυλα, ποια χέρια θα μου το παίξουνε,
και ποια πνοή θα μου κυλήσει το μυστικό σου
μέσα μου σα ροδοκόκκινο αίμα
για να το κάμω λάλημα,
που να ταξίζει Εσένα?"

Απο το επικό έπος του Κ.Παλαμά "Η φλογέρα του Βασιλιά" αφιερώνει το τέλος του "τρίτου λόγου" του στο μεγαλείο του "Θείου βράχου".Ενας ύμνος στον Παρθενώνα, που πιστεύω ωραιότερός του δεν έχει ξαναγραφτεί.

ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!

H Eλλάδα "μυρίζει ευγένεια ξύλου παλαιού" Ο.ΕΛΥΤΗΣ

Μερικές απο τις δηλώσεις που έχουν κάνει κατα καιρούς υπέρ του Ελληνισμού, δηλώσεις θαυμασμού, παραδοχής ή ακόμα και δέους.

Η Ελλάς είναι το εκτυφλωτικό φώς. Μ' αυτήν όλες οι απορίες λύονται, τα σύννεφα διαλύονται. ΑΛΕΝ ΖΙΣΠΕΝ

Ολα τα πολιτισμένα έθνη εις ότι αφορά την δραστηριότητα τού πνεύματος, είναι αποικίες της Ελλάδος. ΧΕΝΡΙ ΜΕΝ

Χωρίς Ελληνομάθεια δεν υπάρχει παιδεία. ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ

Ο κόσμος είναι η διαστελλόμενη Ελλάς και η Ελλάς είναι ο συστελλόμενος κόσμος. ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

Είναι ντροπή να λέγονται μορφωμένοι όσοι δεν μελετούν τους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς. ΡΑΜΠΕΛΑΙ Γάλλος ιστορικός

Υ.Γ Επηρεασμένη απο ενα εξαιρετικό κείμενο κάποιων πολεμιστών έγινε η ανάρτηση τούτη..όχι,μη τους φανταστείτε με όπλα στα χέρια,οι συγκεκριμένοι πολεμιστές και αγαπημένοι μου φίλοι, στο ένα τους χέρι κρατούν ψηλά την Ελλάδα και στο άλλο την Αγάπη παρέα με την γνώση..!

Ελπίζω να άξιζε η αναμονή..:)