30 Μαΐου 2010

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ..



Λές και ήταν,χθές..και σήμερα θα μπορούσα να πώ εγώ..και για πολύ καιρό ακόμη..μα πριν με παρασύρει για άλλη μια φορά η σκέψη μου και αρχίσω να γράφω τα.."μελλούμενα", ας μιλήσουμε γα θρύλους γύρω απο την Άλωση, μιας και με αυτη τη σκέψη ξεκίνησα τούτη την ανάρτηση.

Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του εθνους επί αιώνες. "ΠΑλι με ΧρΟνουΣ και καιροΥΣ"
θα ξεκινήσω με τον θρύλο του "Μαρμαρωμένου Βασιλιά" , τον πρωτοάκουσα απο την γιαγιά μου (ήρθε κοριτσάκι απο εκείνα τα μέρη οπότε μπορείτε να φανταστείτε τον τρόπο που μας έλεγε τα παραμύθια της) κι εγω πάντα έλεγα: θα ξαναπάρει όμως τη Πόλη ο βασιλιάς, ε γιαγιά?..εκείνη δάκρυζε, και έλεγε: -ναιαί,θα την ξαναπάρει..

Ο θρύλος λοιπόν λέει, ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά, αφού πρώτα τον μαρμάρωσε. Στη σπηλιά αυτή περιμένει για αιώνες ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, "το πλήρωμα του χρόνου", και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει του Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη και να τους κυνηγήσει μέχρι την Κόκκινη Μηλιά και στη μάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν και "θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους", Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδο της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του θεού για να τον ξυπνήσει.

Ένας άλλος θρύλος μας λέει ότι όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Ποντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο "Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία". Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε "Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι". Πάρθεν η Ρωμανία Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια, επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον. Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον, εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον, Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει. Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν. "Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!" Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται, -Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι -Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν. -Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο. (Δημοτικό τραγούδι του Πόντου).

"ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ".
Οι περισσότεροι τοπικοί θρύλοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε ένα σημείο: όλοι δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε με την κατάληψη της ιερής πόλης της Ορθοδοξίας από τους άπιστους Τούρκους και ότι η τάξη στον κόσμο θα επανέλθει με την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας από τους Έλληνες. Έτσι, και στην Ήπειρο υπάρχει μιααντίστοιχη λαϊκή δοξασία. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης τα νερά του ποταμίου σταμάτησαν να κυλάνε, αφού και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο. Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη, συνεχίζει ο λαϊκός θρύλος...

ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ".
Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμά τους.

Ψάχνοντας βρήκα και μερικους ακόμη που δεν γνώριζα..

"Ο Πύργος της Βασιλοπούλας".
Στα κάστρα του Διδυμότειχου ένας κυκλικός πύργος, ο ψηλότερος ονομάζεται "πύργος της βασιλοπούλας". Η παράδοση λέει πως κάποτε ο βασιλιάς διασκέδαζε κυνηγώντας και στη θέση του άφησε την κόρη του. Όταν τον ειδοποίησαν ότι έρχονται οι Τούρκοι είχε τόση εμπιστοσύνη στην οχυρότητα του κάστρου ώστε είπε: "αν σηκωθεί από τη χύτρα ο κόκορας και λαλήσει, θα πιστέψω ότι κυριεύτηκε η πόλη.". Οι Τούρκοι όμως χρησιμοποίησαν δόλο και έδειξαν το χρυσοκέντητο μαντήλι του βασιλιά στην κόρη του. Αυτή μόλις το είδε, τους παρέδωσε το κλειδί του κάστρου κι έγινε αιτία της άλωσης. Όταν κατάλαβε πως την ξεγέλασαν, δεν άντεξε την ντροπή και αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον πύργο. Από τότε ο πύργος λέγεται της βασιλοπούλας.

"0I ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ". Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

Τελιώνοντας θα συλλαβίσω κι εγω το "ΠΑλι με ΧρΟνουΣ και καιροΥΣ" ..ίσως  και να διαβάσει η γιαγιά τούτη την ανάρτηση..ποιος  ξέρει.

8 σχόλια :

  1. φιλενάδα, το παπαδαριο φταίει που έπεσε η πόλη και αν διαβάσεις θα διαπιστώσεις ότι πάντα η αχίλλειος φτέρνα του ελληνισμού είναι η εκκλήσία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Oι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι Ασεβέστεροι των Όλων"
    Οποιος το έγραψε αυτο δεν μπορεί..κάτι θα ήξερε Ρία μου!

    Αν πρόσεξες ούτε απο τους θρύλους δε λείπουν..ο κόσμος γνωρίζει όμως!

    Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΤΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΓΕΜΑΤΟ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.
    ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ!!!ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΗΝ 29/5/1453;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό μήνα μικρούλη!!

    Χαίρομαι που σου άρεσε..να είσαι σίγουρος Σκρουτζάκο μου ότι πολλοί είναι εκείνοι που αν τους ρωτήσεις τι έγινε 29/05/1453 θα σου πουν..-δεν γνωρίζω!

    Πικρό αλλα αληθινό φίλε μου!
    Χαμογελαστή καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επεσε η πόλη η καθε μερα πέφτει στην ψυχή μας
    για να πεσει η πόλη εάλω η ψυχή μας

    καλη σου μέρα φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η δίψα για την εξουσία,
    μια προδομένη εκκλησία,
    έπνιξαν στο αίμα ,
    εκείνη την κοινωνία !
    ΚΑΛΟ Σ/Κ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εάλω η ψυχή μας..κρατάω αυτο Γιάννη μου!

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τελικά είναι πολλοί οι προδότες ποιητά μου..κι όχι μόνο τότε μα και τώρα!

    Καλή εβδομάδα καλέ μου φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
στη σκηνή,
σαν ροκ συγκρότημα…κι αν μας αντέξει το σκοινί…θα φανεί στο χειροκρότημα.