Ο τρελός..

"Με ρωτάς γιατί γίνηκα τρελός.

Να το πως: 
Μια μέρα,καιρό,καιρό πριν γεννηθούν πολλοί Θεοί,ξύπνησα απο βαθύ ένα ύπνο κι ανακάλυψα πως όλες μου οι μάσκες είχαν κλεφτοί - κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και που είχα φθείρει μεσ'σε εφτά ζωές - τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μεσ'από ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας "κλέφτες κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες" Άντρες , γυναίκες με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους,σκιαγμένοι απο μένα.

 Κι'όταν έφτασα στην αγορά, ένας νιος σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε "είναι τρελός".Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρίσω , ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά.Για πρώτη φορά ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο κι η ψυχή μου φλογίστηκε απο αγάπη για τον ήλιο,και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα.Και σάμπως μέσα σ΄΄εκσταση φώναξα

"Ευλογημένοι,ευλογημένοι, οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου" Έτσι γίνηκα τρελός "

Γνωρίζω τα πρόσωπα γιατί κοιτάζω πίσω από την πλέξη που υφαίνει το δικό μου μάτι και ατενίζω την πέρα πραγματικότητα." Khalil Gibran"

 Ανιδιοτελής Νους, και  Αφηρημένη Σκέψη,που του επιτρέπει τη

σύλληψη των ανωτέρων, φιλοσοφικών Ιδεών και Αληθειών.
Είναι αυτό που επιτρέπει στον άνθρωπο να κοιτάζει προς τα πάνω,
ψηλά, «προς τα άστρα» και που τον κάνει να είναι αληθινά Άνθρωπος.
(άνω-θρώσκω, ανυψώνομαι προς τα πάνω).
Αλήθεια υπάρχουν αυτοί οι "τρελοί"στις μέρες μας?...