24 Ιουλίου 2008

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη
της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

- Μα πού γύριζες

Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου' λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
'Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείληΚι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα

Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα

'Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του
'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση

Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ-ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ



"Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος".Ο άνθρωπος με την πάροδο του χρόνου,διαμορφώνει την προσωπικότητά του και αποκτά ενδιαφέροντα ανάλογα με τις επιρροές ή τα ερεθίσματα που δέχεται. Επιλέγει τη ζωή που θα ακολουθήσει και μέσα από τον χρόνο "γλύπτη" "πλάθεται" από τις περιστάσεις από τις οποίες διέρχεται. Έτσι,όπως η μορφή των βράχων αλλάζει από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των κυμάτων με το πέρασμα του χρόνου,έτσι κι ο άνθρωπος αποκτά διαφορετική υπόσταση.

edelweiss



17 σχόλια :

  1. Με ταξιδεύεις όπως ταξιδεύουν οι νεράιδες τους κοινούς θνητούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι ο χρόνος είναι μεγάλος καλλιτέχνης!
    Μας σμιλεύει!
    Και είναι ο μόνος που έχουμε μερικές φορές ή που δεν έχουμε,
    ή τον πετάμε από δω και εκεί.

    Ο χρόνος για τους πολεμιστές είναι
    Ιερός και η Μαρίνα... να γυρίσει Εγκαίρως από τους βράχους, που Γυρίζει...για να ηρεμήσει η τρικυμία της ψυχής!
    Καλο σου βράδυ, μαγικό,
    ταξιδιάρικο, ονειρεμένο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν καταφέρνω και σε ταξιδεύω παλού μου,τότε χαίρομαι πολύ που βάζω το "χεράκι"μου στο να ταξιδεύει ο νους!!

    φιλιά κοπέλα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μας σμιλεύει..έτσι el.zin!!
    Όσο για την Μαρίνα...ξεχάστηκε στους βράχους,αλλά δεν την παρέσυραν τα κύματα..απολαμβάνει να βλέπει τον "χορό" τους και κάποιες φορές να παίζει,να ταξιδεύει,να ονειρεύεται...να μαγεύεται από αυτά!!

    Καλό βράδυ και σε σας πολεμιστές του
    ονείρου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ" Δε βρίσκεται πέρα από άγνωστες θάλασσες, αλλά πίσω, πάνω από πολύ γνωστά χρόνια που πρέπει να περάσει η αναζήτησή σου αυτή. Πίσω στα λαμπερά παράξενα πράγματα της νηπιακής ηλικίας, στις γοργές ηλιοπότιστες λάμψεις της μαγείας, που οι παλιές εικόνες οδηγούν στους πλατιούς ορίζοντες τα νεαρά μάτια σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι η αναζήτηση των εφηβικών μας χρόνων πριν από την ενηλικίωση Κωστή
    μου..λαμπερά χρόνια!!!!πολύ μου άρεσε αυτό..τα λαμπερά μας χρόνια!!!


    Kαλό βράδυ..φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και για πάντα απ'ότι φαίνεται Εκάτη μου!!!

    φιλιά και σε σένα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ''Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη-κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν αίμα''. ΕΛΥΤΗΣ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ, Ο ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ , Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ! ΝΑ'ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΣΟΘΙΣ ! ΝΑ'ΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΜΕ ''ΑΝΕΒΑΣΕΣ'' ΛΙΓΟ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ''ΠΤΩΜΑ'' ! ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ,ΣΟΘΙΣ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κι εσύ να είσαι καλά "σκόρπιες σκέψεις"

    καλή ξεκούραση με όμορφα όνειρα και για σενα!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο Χρονος Γλυπτης των Ανθρωπων Παραφορος,
    Εχεις Μια Γευση Τρικυμιας Στα Χειλη,
    Εσυ Που Εδωσες τοσα Πολλα ,
    Σχολια δεν εχω να σου Αφησω μονο
    Ευχαριστω
    Nispell

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχ βρε Νispell!!!
    Ναι..ενα μεγάλο ευχαριστώ,σ' Αυτούς που μας άφησαν τόσα πολλά..μας δίδαξαν,μας ταξίδεψαν,μας μάγεψαν..ενα ευχαριστώ που με ταξιδεύουν με μαγεύουν,με κάνουν να ονειρεύομαι με όλα αυτά που απλόχερα μας χάρισαν..

    Ευαίσθητος και ρομαντικός και καρδιά μικρού παιδιού..να είσαι πάντα καλά Νισπελλάκο μου!!

    Καλή σου μέρα..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΣΟΘΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗ...

    ΚΑΘΕ ΠΟΙΗΤΗΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΩΣ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ, ΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ.

    ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ.

    ΓΝΩΣΤΟΥΣ.

    ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ...ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ...ΠΟΥ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΕΞΩ.

    ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΝΑ ΞΕΤΥΛΙΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ. ΑΠΛΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ. ΕΙΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΠΕΖΑ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ...

    ΕΔΩΣΕΣ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ , ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕΙ..ΠΟΥ ΜΙΛΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.

    ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΣΤΙΧΟΣ ΑΥΤΟΣ "Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας"
    ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ...ΤΟ ΦΩΣ ΜΑΣ.

    ΣΕ ΦΙΛΩ ΠΟΛΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Nελλιτσα καλησπέρα..

    "ΚΑΘΕ ΠΟΙΗΤΗΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΩΣ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ, ΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ."

    Μα πως αλλιώς,θα μπορούσε?Η ποίηση γράφεται με την καρδιά και την ψυχή του ποιητή..και συμβάλουν και όλα τα συναισθήματα της "καρδιάς"στο να ολοκληρώσει το έργο του..γι'αυτό πιστεύω και τα περισσότερα ποιήματα
    αγγίζουν την ψυχή του αναγνώστη.

    Το συγκεκριμένο ποίημα είναι ένα παιχνίδι χρωμάτων και πολλών άλλων αισθήσεων..

    "Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη"
    Γεύση τρικυμίας στα χείλη τι άλλο απο την αγωνία,την ανησυχία,και την απειρία ίσως της ηρωίδας μας για την ζωή...

    "Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα"
    Το κόκκινο χρώμα σου φέρνει στο μυαλό την αγάπη,τον έρωτα..

    Αν αυτόι οι στίχοι δεν γράφτηκαν με
    την ψυχή του ποιητή τότε...

    "Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας"
    ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ...ΤΟ ΦΩΣ ΜΑΣ."

    Τι όμορφη ευχή....
    Να είσαι έτσι "φωτεινή" πάντα Νελλίτσα μου!!

    Κι εγω σε φιλώ πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τραγούδα ποιητή
    ο κόσμος χρειαζότανε πάντα τους ποιητές,
    πιο πολύ σήμερα
    Τραγούδα ποιητή,
    άφησε τι θεικό χείμαρρο της ψυχής σου να κυλήσει,
    να μουσκέψει ξανά τις μαραμένες ψυχές.
    Τραγούδα ποιητή
    είπες τόσα πολλά,όμως μη σταματάς!
    Οι ποιητές δεν κουράζονται ποτέ!
    Φαντάστηκες τον κόσμο χωρίς τους ποιητές του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αν δεν μού 'δινες ποίηση Κύριε

    Ἂν δὲ μούδινες τὴν ποίηση, Κύριε,
    δὲ θάχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
    Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θάταν δικά μου.
    Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
    νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
    νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
    ἡ ἔρημός μου λαό,
    τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.

    Λοιπόν; Πῶς σου φαίνονται; Εἶδες
    τὰ στάχυά μου, Κύριε; Εἶδες τ' ἀμπέλια μου;
    Εἶδες τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς
    στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
    Κι' ἔχω ἀκόμη καιρό!
    Δὲν ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
    Μ' ἀνασκάφτει ὁ πόνος μου κι' ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
    Ἀσωτεύω τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.
    Ὅμως,
    δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
    Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ' ὅ,τι μοῦ δίνεις.
    Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμῶνα.
    Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
    τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
    νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ
    γιὰ τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.

    Ν.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ


    Εγώ πάντως όχι Βασίλη,δεν φαντάστηκα ούτε μπορώ να φανταστώ τον κόσμο δίχως ποίηση..

    Πολλά πολλά"ποιητικά"φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. "Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα"
    παντιέρα κ οδηγός μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
στη σκηνή,
σαν ροκ συγκρότημα…κι αν μας αντέξει το σκοινί…θα φανεί στο χειροκρότημα.