“...Εγώ ο άνθρωπος , τέλος δεν έχω...”

O TΡΕΛΟΣ

«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.. Να πως: Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί- κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".

Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.

Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:

"είναι τρελός".

Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".

Έτσι γίνηκα τρελός.

Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄ τη Λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.

Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".

ΟΙ ΕΦΤΑ ΕΑΥΤΟΙ

"Μέσα στην σιωπηλότερη ώρα της νύχτας ,ενώ μισοκοιμομουν,οι επτά εαυτοί μου κάθισαν μαζί και άρχισαν να κουβεντιάζουν ψιθυριστά:

Πρώτος Εαυτός:Μέσα σ’αυτόν τον τρελό έζησα όλα μου τα χρονια,χωρις να κάνω τίποτα άλλο ,παρά ν’ανανεωνω τον πόνο του κάθε μέρα και να ξαναφτιάχνω τη θλίψη του κάθε νυχτα.Δεν αντέχω πια τη μοίρα μου αυτή και τώρα επαναστατώ.

Δεύτερος Εαυτός:Αδερφε,η δική σου τύχη είναι καλύτερη από τη δική μου.Γιατι σε μένα έλαχε να είμαι ο χαρούμενος εαυτός του τρελού αυτου.Γελαω με το γέλιο του,τραγουδω τις ευτυχισμένες ώρες του χορεύω με τα φτερωτά ποδιά τις πιο λαμπρές του σκεψεις.Εγω έπρεπε να επαναστατήσω ενάντια στην κουρασμένη μου ύπαρξη.

Τρίτος Εαυτός:Τι να πω κι εγω,ο φορέας της αγαπης,το πυρακτωμένο έμβλημα των τρελών παθών και των φανταστικών ποθων;Εγω ο ερωτοπλανταχτος εαυτος,θα’πρεπε να επαναστατήσω κόντρα σε τούτο τον τρελό.

Τέταρτος Εαυτός:Εγώ είμαι απ’ολους σας ο πιο δυστυχισμένος.Γιατι δε μου έλαχε παρά το απεχθές μίσος και η αποστροφή που με ξεθεμελιωνει.Εγω,ο θυελλώδης εαυτός ,που γεννήθηκα στις μαύρες σπηλιές της κολασης,θα έπρεπε να διαμαρτυρηθω,που είμαι αναγκασμένος να υπηρετώ αυτόν τον τρελό.

Πέμπτος Εαυτός:Όχι,εγω,ο διανοούμενος εαυτος,ο εαυτός της φαντασιας,ο εαυτός της πεινάς και της διψας,που είμαι καταδικασμένος να περιπλανιέμαι χωρίς αναπαυση,να κυνηγώ άγνωστα πράγματα και πράγματα αδημιούργητα ακόμα-εγώ είμαι εκείνος που θα’πρεπε να επαναστατήσει ,κι όχι εσείς.

Έκτος Εαυτός:Κι εγω,ο δουλευτάρης εαυτός, ο αξιοδάκρυτος εργάτης που με υπομονής χέρια και παθιασμένα ματια,πλαθω τις μέρες σε εικόνες και δίνω στα στοιχεία τ’αμορφα καινούργιες κι αιώνιες μορφές-εγώ ,ο μοναχικός ,θα’πρεπε να επαναστατήσω κόντρα σ’αυτόν τον ανήσυχο τρελό.

Έβδομος Εαυτός:Πόσο παράξενο είναι που όλοι εσείς θέλετε να επαναστατήσετε ενάντια σ’αυτόν τον ανθρωπο,επειδη ο καθένας σας έχει να εκπληρώσει έναν προδιαγεγραμμένο ρολο.Ω,να μπορούσα να ήμουν κι εγώ ένας σαν κι εσας,ενας εαυτός με προκαθορισμένο κλήρο.Όμως ,εγώ δεν έχω κανέναν κληρο.Είμαι ο εαυτός που τίποτα δεν κάνει,εκείνος που κάθεται μέσα στο σιωπηλό κενό,στο πουθενά και στο ποτέ, ενώ εσείς αναδημιουργείτε τη ζωή.Εσεις είσαστε ή εγώ,γείτονες,που θα έπρεπε να Επαναστατήσω?

Όταν ο έβδομος εαυτός μίλησε έτσι, οι άλλοι έξι τον κοίταξαν με οικτο μα,χωρίς να πουν τίποτα πιά-και καθως η νύχτα πύκνωνε,ο ένας μετά τον άλλο τράβηξαν για ύπνο,τυλιγμένοι με μια χαρούμενη εγκαρτέρηση.

Μα ο έβδομος εαυτός απόμεινε γρηγορώντας,σ' ενατενισμό του τίποτα που βρίσκεται πίσω απο τα πράγματα,όλα".

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Λόγια ενός ποιητή ενός φιλόσοφου.Ο Χαλίλ Γκιμπράν ένας μάγος των ψυχών, που μάγευε με τα λόγια του,που ήξερε να αφουγκράζεται μέσα του,να αναζητά, να γαληνεύει με αυτό το ήρεμο πάθος την ταραγμένη ψυχή των ανθρώπων, σαν κάποιος αγαπημένος που μας μιλά για τις εμπειρίες του ...