14 Δεκεμβρίου 2009

Οι χαμένες μέρες..



Μερικές μέρες μετά την αγορά της πολυτελούς έπαυλης, ο Έρνεστ Καζίρα επιστρέφοντας σπίτι διέκρινε από μακριά κάποιον άνδρα με ένα κιβώτιο στους ώμους να βγαίνει από την παράπλευρη πορτούλα του περίβολου και να φορτώνει το κιβώτιο σε ένα φορτηγό.Δεν τον πρόλαβε πριν φύγει κι έτσι τον ακολούθησε με το αυτοκίνητο. Το φορτηγό διέσχισε αρκετό δρόμο, ως την άκρη της πόλης, και σταμάτησε στο χείλος μίας χαράδρας.
Ο Καζίρα βγήκε από το αυτοκίνητο και πήγε να δεί. Ο άγνωστος ξεφόρτωσε το κιβώτιο από το φορτηγό και, αφού προχώρησε λίγο μπροστά, το έριξε στον γκρεμό, που ήταν γεμάτος από χιλιάδες παρόμοια κιβώτια.
Πλησίασε τον άνδρα και τον ρώτησε: «Σε είδα να βγάζεις εκείνο το ξύλινο κιβώτιο έξω από τον κήπο μου. Τι είχε μέσα; Και τι είναι όλα αυτά τα κιβώτια;»
Εκείνος τον κοίταξε και χαμογέλασε: «Έχω κι άλλα μες στο φορτηγό να πετάξω. Δεν ξέρεις; Είναι οι μέρες».
«Ποιες μέρες;»
«Οι δικές σου.»
«Οι δικές μου;»
«Οι χαμένες σου μέρες. Οι μέρες που έχεις χάσει. Τις περίμενες, έτσι δεν είναι; Ήρθαν. Τι τις έκανες; Κοίταξε τες, άθικτες, ακόμη γεμάτες. Και τώρα…»
Ο Καζίρα τις κοίταξε. Σχημάτιζαν έναν ατελείωτο σωρό. Κατέβηκε την πλαγία του γκρεμού και άνοιξε μία.
Μέσα υπήρχε ένα φθινοπωρινός δρόμος και στο βάθος η μνηστή του, η Γκρατσιέλα, που έφευγε για πάντα. Κι εκείνος ούτε καν τη φώναζε.
Άνοιξε μια δεύτερη. Υπήρχε ένας θάλαμος νοσοκομείου και στο κρεβάτι ο αδερφός του Τζοσουέ, που ήταν άρρωστος και τον περίμενε. Αλλά αυτός έτρεχε για δουλειές.
Άνοιξε μια Τρίτη. Στο κιγκλίδωμα του παλιού, φτωχού σπιτιού στεκόταν ο Ντούκ, το πιστό μαντρόσκυλο που τον περίμενε για δύο χρόνια, με τα κόκαλα να φαίνονται κάτω απ’ το συρρικνωμένο του δέρμα. Και αυτός ούτε που το διανοούνταν να επιστρέψει.
Ένιωσε να τον καταβάλει κάτι, που το αισθανόταν από το στόμα ως το στομάχι. Ο άντρας που ξεφόρτωνε τα κιβώτια ήταν όρθιος στην άκρη του γκρεμού, ακίνητος σαν δήμιος.
«Κύριε!» φώναξε ο Καζίρα. «Ακούστε με. Αφήστε με να πάρω μαζί μου τουλάχιστον αυτές τις τρεις μέρες. Σας ικετεύω. Μόνο αυτές τις τρεις. Είμαι πλούσιος. Θα σας δώσω ό,τι ζητήσετε»
Ο άνδρας έκανε μια χειρονομία με το δεξί του χέρι, σαν να έδειχνε ένα απρόσιτο σημείο, σα να ‘λεγε ότι ήταν πολύ αργά κι ότι καμία θεραπεία δεν είναι πλέον εφικτή. Ύστερα χάθηκε και με μιάς χάθηκε ακόμη κι ο γιγαντιαίος σωρός με τα μυστηριώδη κιβώτια.

Έπεφτε η νύχτα και οι σκιές της.

Ντίνο Μπουτζάτι

10 σχόλια :

  1. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ.ΠΡΕΠΕΙ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ.

    ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαμενες μερες
    χαμενες ωρες
    στιγμες
    δεν ειναι στο χερια μας
    να κατανοησουμε την αξια της καθε μιάς
    μονο οταν περνανε
    θυμομαστε και αναπωλουμε
    δεν πειραζει ομως
    παντα θα υπαρχουν καλες μερες
    να ζησουμε

    καλη σου νυχτα
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aκριβώς Σκρουτζάκο μου..δεν γυρίζουν πίσω,στο χέρι μας είναι,να μη υπάρξουν πολλές τέτοιες μέρες στην πορεία της ζωής μας..

    Καλημέρα μικρέ μου φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και είναι πολλές οι χαμένες στιγμές Γιάννη..και μέρες.. όσο γυρίζω πίσω τόσο λυπάμαι γι'αυτές τις χαμένες μέρες..κάποιες μάλιστα θα ήθελα πολύ να γύριζαν πίσω..να πώ αυτα που δεν τόλμησα,να πράξω αυτα που δεν έπραξα!

    Σίγουρα θα υπάρξουν πολλές όμορφες μέρες να ζήσουμε, μα μέσα μου πάντα ενα "γιατί" θα μου θυμίζει κάποιες πολύτιμες στιγμές,μα..χαμένες!

    Να είσαι πάντα καλά και να μην αφήσεις καμιά στιγμή σου,..να πάει χαμένη!

    Καλή σου μέρα
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όχι μόνο τις μέρες...αλλά και τις ώρες, τα λεπτά, τη στιγμή, το τώρα που ήδη έγινε παρελθόν...γιατί μετά πάλι θα σκεφτόμαστε τις στιγμές που χάσαμε και θα ζούμε μια ζωή στο παρελθόν...δίχως να ζούμε το τώρα...που στο δικό μου "τώρα" το σκυλάκι μου είναι κουλουριασμένο στα πόδια μου και εγώ έχω κολλήσει εδώ και ώρα να δουλεύω στον υπολογιστή...
    "Που βρίσκεσαι";
    'Εδώ'
    "Τι ώρα είναι";
    'ΤΩΡΑ'!!!

    Υ.Γ.
    φιλιά γλυκειά μου μαργαρίτα...
    μου έλειψαν οι κουβέντες μας, ο διαδυκτιακός καφές μας και η ζαλούρα να σου εξηγώ τα περι τεχνολογίας :-)...
    Μετά από τα σοβαρά τεχνικά προβλήματα επέστρεψα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Που βρίσκεσαι";
    'Εδώ'
    "Τι ώρα είναι";
    'ΤΩΡΑ'!!!

    Βάσια μου!!! :)..δωσε χαδάκι στο σκυλάκι σου,αλήθεια,πόσο όμορφο το "τώρα" σου..

    Και σε μένα έλειψες,δεν είμαι κι εγω τόσο πολύ εδω πια..
    Τώρα χτύπησες κόκκινο..σε ζάλιζα ε?..ετοιμάσου λοιπόν, σε λίγάκι καταφτάνω στο στέκι μας..

    Πάω για τον καφέ..μέχρι τότε γλυκύτατο φιλί κοριτσάκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος19/12/09, 4:55 π.μ.

    Πέρασαν άδοξα χαμένες στο παρελθόν καλή μου ηλιοστάλακτη οι μέρες μου, οι ώρες μου, τα λεπτά μου, και το τώρα μου δεν μου μοιάζει τοσο ομορφο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο μεγάλος δάσκαλος Ν.Καζαντζάκης είχε πεί:

    "Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα".

    Εντάξει,κάποιες στιγμές σου χάθηκαν..όμως το τώρα είναι τώρα!!..στο χέρι σου είναι να το χρωματίσεις όπως επίσης και τα χρώματα που θα του βάλεις..φωτεινά ή μουντά..είναι πολύτιμες οι στιγμές μας για να χαθούν έτσι άδοξα!

    Κάτι ανάλογο θα ένιωθε και ο Σεφέρης όταν έγραφε:
    "Λυπούμαι γιατί άφησα να
    περάσει ένα πλατύ ποτάμι
    μέσα από τα δάχτυλά μου
    χωρίς να πιώ ούτε μια στάλα.
    Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.
    Ενα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,
    δεν έχω άλλη συντροφιά".

    ...άδραξε τις στιγμές σου!!

    Σ'ευχαριστώ για το ηλιοστάλακτη..
    Να έχεις ένα φωτεινό βράδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αν όμως είναι να πεις ψέματα ..πες τα για να βρεθείς με αγαπημένο…
    Αν πρέπει να κλέψεις…ξέκλεψε στιγμές για φίλους..
    Αν πρέπει να ξεγελάσεις…ξεγέλασε το θάνατο…
    Αν πρέπει να πιεις…πιες τις στιγμές που σου κόβουν την ανάσα…γιατί η ζωή δεν είναι οι ανάσες που παίρνεις ..αλλά οι στιγμές που σου κόβουν την ανάσα..

    Σηκώνω το ποτήρι λοιπόν και πίνω σε όλα όσα ευχήθηκες καλό μου νεραιδοπαρμένο ξωτικό!

    Ευτυχισμένες γιορτές για όλο τον κόσμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
στη σκηνή,
σαν ροκ συγκρότημα…κι αν μας αντέξει το σκοινί…θα φανεί στο χειροκρότημα.