19 Μαρτίου 2009

Αφήνοντας το παραμύθι….

"Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έπεσαν στο ξερονήσι.
Τo χελιδόνι προσπάθησε φτερουγίζοντας να σηκώσει το κεφάλι του και τότε αντίκρισε ένα θλιβερό θέαμα.
Δίπλα του μια πληγωμένη χελώνα ε
ίχε χωθεί στο καβούκι της, πιο μόνη από ποτέ. Παραπέρα ένας σκύλος πάλευε στο χώμα με ένα τσακάλι που του έκλεβε το χώρο.
Το αγριοκάτσικο περιφερόταν νευρικά, κάνοντας επιβλητική την παρουσία του σε μια στρουθοκάμηλο που είχε κρύψει το κεφάλι της στο χώμα.
Πίσω από μια πέτρα, ένα φίδι μονολογούσε τα σχέδιά του εις βάρος των άλλων, αδιαφορώντας για το ιγκουάνα που σερνόταν αργόσχολα στο έδαφος.

Μέσα σ' όλον αυτό τον πανικό το χελιδόνι μονολογούσε:

Γι' αλλού ξεκίνησα και δες πού κατέληξα!
Πόσο μου λείπει ο ήλιος! Και τι δε θα 'δινα να ξαναπετούσα στο γαλάζιο ουρανό. Θυμάμαι πόσο μικροί φαίνονταν οι άλλοι από ψηλά και πόσο παντοδύναμο
ς ένιωθα. Είχα την αίσθηση ότι ο κόσμος μου ανήκει.

Η κουκουβάγια που είχε στήσει αφτί μπήκε στο μονόλογο του χελιδονιού και του είπε:

-Καλά ήταν στην αρχή, αλλά η καταστροφή δεν άργησε να έρθει.
Έχασα τα παιδιά μου και όλη την οικογένειά μου, τσακίστηκαν τα φτερά μου και διαλύθηκαν τα σχέδιά μου. Στερνή μ
- ου γνώση να σ' είχα πρώτα ...

Το χελιδόνι συμφώνησε θλιμμένο και άρχισε να θυμάται.
Θυμήθηκε τότε που πετούσαν πολλά χελιδόνια μαζί κι ο ουρανός συννέφιασε και άρχισαν να πέφτο
υν οι πρώτες σταγόνες βροχής.
Όλα γύρω τους σκοτείνιασαν.
Ο αέρας λυσσομανούσε και δυνατές αστραπές σκόρπησαν φόβο.
Τότε ήταν που άκουσε τη φωνή του φίλου του να λέει:


-Μα τι έγινε ξαφνικά; Πού βρισκόμαστε; Εσύ μας έλεγες ότι στο ταξίδι αυτό θα 'ναι όλα ωραία!

-Κι εγώ έτσι είχα ακούσει και το πίστεψα, απάντησε.


Μέσα σ' όλη αυτή την αγωνία άρχισαν να χάνουν τον προσανατολισμό τους.
Μια κόκκινη λάμψη έσκισε τον ουρανό κι ένα από τα χελιδόνια, στην προσ
πάθειά του να σωθεί, ξεγελάστηκε και κάηκε από τον κεραυνό.
Το χελιδόνι της ιστορίας μας, χτυπημένο και ταλαιπωρημένο, έπεσε στο σκληρό έδαφος του νησιού. Εκείνη ήταν η στιγμή που έχασε τις αισθήσεις του, αλλά κανένα από τα υπόλοιπα ζώα δεν ενδιαφέρθηκε να το βοηθήσει.


Ξαφνικά ένας γλάρος έφτασε στο νησί και διέκοψε τη συζήτηση του χελιδονιού με την κουκουβάγια.

-Μαζευτείτε όλοι! Φίλοι μου, δεν έχουμε ελπίδα!
Πρέπει να φύγουμε από δω. Βαθιά μες στον ορίζοντα είδα ένα φάρο!
Εκεί ίσως βρούμε την ελπίδα, αρκεί να π
ροσπαθήσουμε. Οι φίλοι μου τα δελφίνια θα μας βοηθήσουν ...;

Κι έτσι, πολλά από τα ζώα που ήταν απομονωνόμενα στο ξερονήσι μάζεψαν το κουράγιο τους κι όση δύναμη τους απέμεινε και ξεκίνησαν για την ακτή με οδηγό το γλάρο. Ο γλάρος προπορεύθηκε για να καλέσει τα δελφίνια. Όταν έφθασαν όλοι εκεί, τα δελφίνια τους περίμεναν. Τα ζώα ήταν φοβισμένα, η ανάγκη τους όμως για νέα αρχή αντικατέστησε το δισταγμό τους κι αποφάσισαν να ταξιδέψουν. Καθώς ταξίδευαν, η θάλασσα φουρτούνιασε, αλλά η λάμψη του φάρου ήταν πολύ δελεαστική για να τα παρατήσουν. Κάποια από αυτά φοβήθηκαν, δείλιασαν γιατί τους φάνηκε ατελείωτο το ταξίδι ως τον φάρ
ο και ζήτησαν από τα δελφίνια να τα γυρίσουν πίσω. Αυτά όμως τους έδωσαν θάρρος και τα στήριξαν για να μην τα παρατήσουν. Τα ζώα που θέλανε να φτάσουν ως το φάρο εμπιστεύτηκαν και ακολούθησαν. Κάποια που δεν πίστεψαν χάθηκαν στο πέλαγος.

Και να, φάνηκε η ακτή και ο φάρος έδειχνε μπροστά τους την αρχή της καινούργιας τους ζωής. Βρήκαν κι αλλά ζώα τα οποία τα υποδέχτηκαν με ανοιχτή αγκαλιά και πολλή αγάπη. Βρήκαν μια κοινή ομάδα και μέσα σ' αυτήν το νοιάξιμο, τη φροντίδα, το ενδιαφέρον και την ελπίδα που τόσο τους έλειπε".

Απο τα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού."

‘Η Θεραπευτική Κοινότητα λειτουργεί εδώ και 8 χρόνια και υποστηρίζει τα όνειρά μας για μια καθαρή ζωή που ξεκινάει μέσα από το δύσκολο χώρο των φυλακών. Θελήσαμε να μοιραστούμε μαζί σας όσα ζήσαμε: λέξεις, εικόνες, νοήματα, διαδρομές, …αλήθεια; ψέμα;…πραγματικότητα. Μέση, τέλος, αρχή, η δική μας ιστορία. Όπως και αν ονομαστεί, είναι αυτό που νιώσαμε, αυτό που ζούμε και αυτό που ονειρευόμαστε να’ρθει!"...

Υ.γ Το παραπάνω παραμύθι ανήκει στη Θεραπευτική Κοινότητα ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ που βρίσκεται στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού.
Διαβάζοντας, μα και ψάχνοντας πληροφορίες,για το φοβερό αυτό "θεριό" που καταβροχθίζει χωρίς τύψεις, που κάθε μέρα όλο και περισσότεροι νέοι-ες πέφτουν στα φρικαλέα δόντια του,έπεσα πάνω σ'αυτο το "παραμύθι"?!Είναι γραμμένο απο γυναίκες που αγωνίζονται να γλιτώσουν απο τα δόντια του θεριού,που αν και κόντεψε να τις καταπιεί δεν τα κατάφερε..ενώθηκαν και ανάλαβαν να δράσουν ,να καταφέρουν με την δύναμη της ελπίδας μα και την δίψα για ζωή,να ξεφύγουν απο τα δόντια του!..γυναίκες εν δράσει λοιπόν..Δύσκολο αυτο που ξεκίνησαν,όχι όμως ακατόρθωτο!
Επιμονή και υπομονή..και ο στόχος θα επιτευχθεί.
Εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρουν..και να μη σταματήσουν να είναι
ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ!

Υ.γ 2) Αναρτήθηκε απο τα σχόλια

Οι γυναικειες φυλακες Κορυδαλλου εχουν μεταφερθει στη Θηβα, με λιγοτερα κελια και εχουν στριμωχτει διχως τα απαραιτητα αυτες οι γυναικες. Με ανηλικα παιδια, πολλες απο αυτες , που τους λειπει ακομη και το σαπουνι.Μπορουμε να τις βοηθησουμε πρακτικα ,στελνοντας τους πραγματα (χαρτομαντηλα, σαπουνια, σερβιετες, παιχνιδια για τα παιδια, βιβλια, περιοδικα, τηλεκαρτες και αλλα)

Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΚΕΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ:

ΤAG PAPEL ΕΠΕ17 ΧΛΜ. Λ.ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ 15351 ΠΑΛΛΗΝΗ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΤΗΛ 210-6033351-2 ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΘΗΒΑ

Ας γινουμε εμεις ο φαρος :) Dee Dee

19 σχόλια :

  1. 'Έτσι μου είπαν και μένα!' μα το παραμύθι δεν ανήκει σε κανένα ! Και είναι αργά για πολλούς να γυρίσουν πίσω στην ζωή - καθαροί και όσοι το καταφέρουνε έχουν δυνατή ψυχή ! Το εύχομαι απ'την καρδιά να σωθούνε !
    Καλό βράδυ λουλουδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ως πότε ?
    οι κοινωνίες θα πρέπει να έχουν φυλακές και θεραπευτικές κοινότητες
    Ως πότε

    καλή σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kαλημέρα Δημήτρη μου..εγω αντίθετα πιστεύω,ότι για κανέναν δεν είναι αργά..αρκεί η ψυχή να το θέλει,
    Σίγουρα θέλει μεγάλη δύναμη,και απεριόριστη υπομονή.
    Δεν ξέρω, ίσως παραείμαι ονειροπόλα,μα ονειρεύομαι εναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας..η μάστιγα αυτή αφανίζει τη νεολαία μας!
    Και η ζωή είναι πολύ όμορφη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Oοι αυτο ευχόμαστε Σκρουτζάκο!

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλήθεια Γιάννη,ως πότε?
    Πιστεύω κι εγω ότι θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερες κοινότητες που να βοηθάνε αυτούς τους ανθρώπους,όχι μόνο να ξεφύγουν μα και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω..στην ψευδαίσθηση των ναρκωτικών.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαβάζοντας το παραμύθι αυτό και μιας και ετοιμάζομαι για ταξίδι με έπιασε ένα άγχος..

    -Μα τι έγινε ξαφνικά; Πού βρισκόμαστε; Εσύ μας έλεγες ότι στο ταξίδι αυτό θα 'ναι όλα ωραία!

    Και με τέτοιες προοπτικές ξεκινάω κι εγώ.. και δε θέλω να καταλήξω σαν το χελιδόνι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οι γυναικειες φυλακες Κορυδαλλου εχουν μεταφερθει στη Θηβα, με λιγοτερα κελια και εχουν στριμωχτει διχως τα απαραιτητα αυτες οι γυναικες. Με ανηλικα παιδια, πολλες απο αυτες , που τους λειπει ακομη και το σαπουνι.

    Ειναι πολυ ευκολο να ευχομαστε να ειναι εν δρασει αυτες οι γυναικες edel μου. Μπορουμε να τις βοηθησουμε πρακτινα ,στελνοντας τους πραγματα (χαρτομαντηλα, σαπουνια, σερβιετες, παιχνιδια για τα παιδια, βιβλια, περιοδικα, τηλεκαρτες και αλλα)

    Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΚΕΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ


    ΤAG PAPEL ΕΠΕ

    17 ΧΛΜ. Λ.ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ

    15351 ΠΑΛΛΗΝΗ ΑΤΤΙΚΗΣ

    ΤΗΛ 210-6033351-2

    ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΘΗΒΑ

    Ας γινουμε εμεις ο φαρος :)

    Πολυ ομορφη αναρτηση!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να μη σε πιάνει άγχος..να κάνεις το ταξίδι,να περάσεις πολύ πολύ όμορφα Jacki μου..το ταξίδι του χελιδονιού ήταν διαφορετικό..και μην ξεκινάς με τέτοια προοπτική,σίγουρα καταλαβαίνεις τη διαφορά,όμως έστω και μια απειροελάχιστη πιθανότητα να υπάρχει να καταλήξεις σαν το χελιδόνι της ιστορίας μας,είναι πολύ απλό κοριτσάκι..μην το κάνεις το ταξίδι αυτό!

    Γλυκό φιλί ****

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γι'αυτο σ'αγαπώ Ντιντίκα μου..ναί,ας γίνουμε εμείς ο φάρος αυτων των ανθρώπων,μπορούμε!

    Ξέρεις τι μου ήρθε στο μυαλό τώρα?
    Το χαμόγελό σου όταν μάζευες όλα εκείνα για το παζάρι που γινόταν προς βοήθεια των ζώων..μα και την αγανάκτησή σου για την συμπεριφορά κάποιας..επειδή ταίζεις τα αδέσποτα ζωάκια.
    Εσύ είσαι φάρος κορίτσι μου..για όλα τα πληγωμένα χελιδόνια και όχι μόνο!


    Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο αυτό! :)

    Σε φιλώ
    xxxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. η ζωη ειναι αγωνας αδιακοπος για την επιβηωση...οσο και να μη μας αρεση και οση ευεσθησια να εχουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πράγματι Γρηγόρη,ένας αγώνας η ζωή..δύσκολος και κάποιος φορές επίπονος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος21/3/09, 3:18 μ.μ.

    Αγάπη χρειάζονται οι άνθρωποι και αληθινή στήριξη. Χωρίς αυτήν χάνονται σε "παραμύθια" με δράκους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Aσφαλώς και χρειάζονται αγάπη Πανδώρα μου..πως αλλιώς?

    Καλό Σαββατόβραδο..ωραία φωτό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ καλή η ανάρτησή σου!...

    Να είσαι καλά λουλούδι μου!

    Πρόσθεσα και εγώ την αγάπη μου στον κήπο σου, και ελπίζω να σου αρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σ'ευχαριστώ Εύα μου,κι εσύ να είσαι καλά!

    Φυσικά και μου αρέσει :)

    Kαλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μεγάλος και δυσκολος ο αγωνας που κανουν να επιβιωσουν μεσα στο απάνθρωπο περιβαλον που αυτο το ξυλινο πρόσωπο της κοινωνίας τις εχει ενταξει να.... "σοφρονιστούν"...

    Κι όμως εκεινες εχουν την ψυχική δυναμη και ζουν στο παραμύθι...

    " Και να, φάνηκε η ακτή και ο φάρος έδειχνε μπροστά τους την αρχή της καινούργιας τους ζωής. Βρήκαν κι αλλά ζώα τα οποία τα υποδέχτηκαν με ανοιχτή αγκαλιά και πολλή αγάπη. Βρήκαν μια κοινή ομάδα και μέσα σ' αυτήν το νοιάξιμο, τη φροντίδα, το ενδιαφέρον και την ελπίδα που τόσο τους έλειπε".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ναί Αρη,ζούνε το παραμύθι τους..μεγάλος και δύσκολος ο αγώνας τους με μόνο όπλο την θέληση για ζωή..μακάρι να καταφέρουν να βγουν νικητές..το "όπλο" που διαθέτουν είναι ισχυρό..αρκεί να πιστέψουν σ'αυτό!

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
στη σκηνή,
σαν ροκ συγκρότημα…κι αν μας αντέξει το σκοινί…θα φανεί στο χειροκρότημα.